Παγκόσμια ημέρα μουσικής σήμερα.
Η μουσική έχει τον τρόπο της να απαλύνει τον πόνο, να καλύπτει το κενό, να χορταίνει την ανία, να καθησυχάζει τον φόβο, να ποτίζει με αυτοπεποίθηση την αβεβαιότητα, να ξεκουράζει την ανησυχία, να φροντίζει την απελπισία, να ενθαρρύνει την χαρά, και εγω καταφεύγω συχνά στη μελωδική της αγκαλιά.
Από πολύ μικρή ηλικία (5 ετών) πειραματιζομαι με μουσικές συνθέσεις. Νιωθω την ανάγκη να επικοινωνώ μουσικά τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου ώστε να μπορώ να τα αντικρίσω ξανα υπό αυτό το ηχητικο πρίσμα διεγειροντας κατά αυτό τον τρόπο ένα άλλο σύστημα αισθήσεων, και νιωθω βαθιά ευγνώμων για αυτό. Πόσο μάλλον όταν πολλοί από εσάς μου εκφράζεται την προσωπική σας εμπειρια και την θετική επήρεια της μουσικής μου σε εσάς παρόλο που δεν είμαι επαγγελματίας μουσικός και έχω οδηγό μόνο την καρδιά μου και το συναίσθημα. Είναι κάτι απροσδόκητα ευχάριστο και δεν έχω παρά να σας ευχαριστήσω καθώς με ενθαρρύνεται να συνεχισω να δημοσιεύω κάτι που αγαπώ. Ουκ ολίγες είναι και εκείνες οι φορές που με προβλημάτισε η ανάγκη προβολης των δημιουργηματων μου και του εγωισμού/ναρκισσισμου που αχνοφαίνεται πίσω από παρόμοια εγχειρήματα. Ομως, δεν είναι άλλωστε μια πανανθρωπινη καλλιτεχνική ανάγκη να μοιραζόμαστε το φαγητό που μαγειρέψαμε με τους συνανθρώπους μας για να χορτάσουμε όλοι;
Γεραίρω όλους όσους τολμούν λοιπόν να εκφραστούν με σεβασμό προς τον εαυτό τους και προς το σύνολο, γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο!
|[Κ]|
