Χώροποίηση και Χρονοστίχοι: Κεφ.1 [τα Φατνώματα ]χορεύουν

τα Φατνώματα χορεύουν

Αφάτνωτη εκείνη στο κέντρο

αλλά χορεύει

δεν λογαριάζει τους ψιθύρους των ματιών

απλά σαγηνεύει

στροφές, το κοραλί φόρεμα το έδαφος χαϊδεύει

και ενα τριαντάφυλλο ουρανί σε μια γυάλα περιμένει

ένα απαλό άγγιγμα γυρεύει

το αφάτνωτο κορίτσι τις σκάλες ανεβαίνει

η βιόλα συνεχίζει να σαλεύει

κάποιο χέρι παρατηρεί και έχει ανατριχιάσει

την πολυπόθητη κίνηση

θα τολμήσει, θα προφτάσει, θα δράσει;

δες ψηλά φατνώματα συμμετρικά

είθε να κρατήσεις απαλά το χέρι

το μυστικό μας φυλάγεται καλά

σε μια σίγουρη πανέμορφη φωλιά

Κυριακή ΓαΪτανίδου

2019

όταΝ μια Εικονα παίΡνει σάρκα απο επίθετα και Οστά απο ουσιαστικά

Χώροποίηση και Χρονοστίχοι: Κεφ.1 [Όταν η κίνηση σταμάτησε]

Όταν η κίνηση σταμάτησε

Άνθρωπος έτρεχε γοργά

θαρρείς

και ανάποδα να δεις

λανθάνεις

ακίνητος στέκεις και θωρείς

το τέλος πλησιάζεις

πόσο λάθος ομιλείς

τέλος δεν υπάρχει

ή το πιστεύεις και χαροποιείς

ειδάλλως σαπίζεις διχως καν να αγιάζεις

λόγια σκληρά;

δεν νομίζω

η αλήθεια θα φανεί

σήμερα ή αύριο ο χρόνος απατά

αλλα εσύ δεν κατάλαβες 

την σύγχηση ως καπέλο στα μαλλιά

το τώρα και η αιωνιότητα

αξία ίδια έχουν

εσυ όμως το πρώτο το έχεις δεδομένο

και το δεύτερο απλά παρωχημένο.

Κυριακή Γαϊτανίδου

2019

|[Κ]|

όταΝ μια Εικονα παίΡνει σάρκα απο επίθετα και Οστά απο ουσιαστικά