Το σπίτι και ο άνεμος| Άλλοτε θώπευε με ευγένεια τις κουρτίνες της μικρής μου κάμαρας και άλλοτε ορμούσε με μένος τρομάζοντας με, με εκείνους τους απόκοσμους ήχους βουητών και οιμωγών θαρρείς, χαμένων ψυχών. Και σαλεύουν οι κουρτίνες και χορεύουν σαν τρελές και χάνεται η ηρεμία μου, χάνεται…
Μου αρέσει όμως ο άνεμος έτσι ελεύθερος και τολμηρός που είναι. Ταξιδεύει όλο τον κόσμο, ένα σωστό αερικό, μια ξακουστή νεράϊδα που αλλάζει όνομα και ταυτότητα όποτε εκείνη το επιλέξει. Γίνεται τραμουντάνα στον Βορρά και όλοι την φοβούνται, το καλοκαίρι από τον Νότο ως όστρια την αγαπούνε. Αχ και να ήμουνα και εγώ αγέρι και το πορτρέτο μου να άλλαζε ανα της γης τα μέρη. Μα εγώ είμαι ένα σπίτι από τούβλο και πηλό. Δεν μπορώ να περπατήσω, ούτε να πετάξω όπως λαχταρώ. Μόνο από το παράθυρο μπορώ να δώ, και κρυφά τον άνεμο να αγαπώ.
Ο άνεμος και το σπίτι| Πέρα εκεί στον πιο όμορφο λόφο της πλαγιάς, στέκει αγέρωχο το σπίτι της καρδιάς. Ο ήλιος ανατέλλει και με φως γεμίζει την καρδιά του και το βράδυ δύει για να το αφήσει να ξεκουραστεί και να δημιουργήσει τα όνειρα του. Είναι ήρεμο πολύ, και φιλοξενεί τόση αγάπη και στοργή, μόνο που κοιτάει προς την Ανατολή και εγώ δυσκολεύομαι να έρθω από εκεί. Ονειρεύομαι την όμορφη του όψη. Την χαϊδεύω απαλά και την δροσίζω με φιλιά. Όμως δεν είμαι πάντα όστρια απολαυστική. Χωρίς να το θέλω γίνομαι τραμουντάνα δυνατή, και το σπίτι μου τρομάζω. Τον Αύγουστο όμως το υπόσχομαι θα έρθω σαν μελτέμι, και σε γάμο θα ζητήσω το προσφιλές μου ταίρι. Περίμενέ με σπιτάκι μου μικρό, έρχομαι!
|[Κ]|
Το σπίτι και ο άνεμος_ Στίχοι και μουσική_ Κυριακή Γαϊτανίδου
με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος
Copyright © 2023 Κυριακούπολη. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.
