Συνέντευξη : Μέσα απο τον φακό της νιότης

Η Κυριακούπολη ρώτησε μια νεαρή τριτοετή φοιτήτρια ψυχολογίας για το χόμπι της που εξελίχτηκε  σε πραγματική αγάπη, την φωτογραφία. Μέσα από τον δικό της φακό, μας διηγείται την πρώτη της επαφή με το αντικείμενο αλλά και πως αυτή η ενασχόληση της έχει αλλάξει τη ζωή της !

1) Πόσο χρονών είσαι και πότε ξεκίνησες να ασχολείσε με την φωτογραφία?

Δανάη: Είμαι 22 χρονών και η πορεία μου με την φωτογραφία ξεκίνησε ουσιαστικά στα 12 μου χρόνια όταν οι γονείς μου , μου αγόρασαν μια επαγγελματική κάμερα για δώρο γενεθλίων! Πότε μέχρι τότε δεν είχα δείξει κάποιο ενδιαφέρον ή κάποιο κρυφό ταλέντο στην φωτογράφηση, ούτε με προσέλκυσε ξανά στο παρελθόν η ιδέα αυτής της τέχνης ιδιαίτερα. Παρόλα αυτά, οι γονείς μου επέλεξαν αυτό το δώρο για εκείνα τα γενέθλια για να αρχίσω να παρατηρώ τον κόσμο μέσα απο την δική μου ματιά, να σχηματίσω μια δική μου άποψη για την κοινωνία...έτσι ακριβώς μου είχαν πεί! Άνοιξα το δώρο και έτρεξα έξω στην αυλή. Άρχισα να φωτογραφίζω τον μικρό μου αδελφό που έκανε κούνια και γελούσε. Αυτή ήταν και η πρώτη μου φωτογραφία και όταν την κοιτώ ακόμα ακούω το γέλιο του αδελφού μου.

2) Έχεις διακριθεί ας αρκετούς διαγωνισμούς φωτογραφίας. Πως νιώθεις για αυτό? Όταν τραβάς τις φωτογραφίες σου πως διακρίνεις ποια είναι η "κατάλληλη για διαγωνισμό" και ποια όχι, ή προκύπτει στην πορεία η επιλογή της ιδανικής φωτογραφίας?

Δ: Μέχρι στιγμής έχω διακριθεί σε 3 διαγωνισμούς και είμαι αρκετά περήφανη γιαυτό! Όταν αποφασίζει κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά με αυτό το κομμάτι πρέπει να αγωνιστεί και σκληρά. Εξάλλου τίποτα στην ζωή δεν επιτυγχάνεται χωρίς προσπάθεια.  Η αλήθεια είναι πως τραβάω μυριάδες φωτογραφίες και έπειτα τις κοιτώ πάμπολλες φορές για να καταλήξω σε αυτή που θέλω να στείλω στον διαγωνισμό. Αρχικά διαβάζω το θέμα του διαγωνισμού και σκέφτομαι πως θα το προσεγγίσω. Η φωτογραφία ξέρεις, είναι σαν την ψυχολογία. Ο φωτογράφος πρέπει να "ψυχολογήσει" το πλάνο του, να το μελετήσει καλά, και έπειτα να τραβήξει μια λήψη. Αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ. Συνήθως αυτή που στέλνω στους διαγωνισμούς είναι και  αυτή που μου αρέσει λιγότερο άλλα όταν ζητώ την γνώμη ενός εξωτερικού προσώπου ακούω σχόλια και απόψεις που δεν είχα σκεφτεί όταν τραβούσα την συγκεκριμένη λήψη και αυτό με σαγηνεύει ακόμα πιο πολύ καθώς δηλώνει οτι όσο εγώ και να ψυχολόγησα το πλάνο μου και τον τρόπο προσέγγισής του, ο κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο θα εντοπίσει, θα δεί και θα νιώσει κάτι τελείως διαφορετικό. Εν τέλει δεν υπάρχει "κατάλληλη φωτογραφία για διαγωνισμό" αλλά μια  "καλή" φωτογραφία για μένα είναι αυτή που δημιουργεί ατμόσφαιρα χωρίς υπερβολές, που μπορεί να οδηγήσει το μυαλό σου σε πολλά μονοπάτια, που σε κάνει να αναρωτιέσαι πάντα για αυτήν και τη σκέφτεσαι αρκετές φορές και μετά από χρόνια.

3) Έχεις κάποια αγαπημένη φωτογραφία που έχει τραβήξει? Γενικά τι προτιμάς να φωτογραφίζεις? Ποια είναι η πηγή της θεματολογίας σου; Κινείσαι με αυστηρά θεματικά όρια (υπόθεση εργασίας) ή σε ελκύει κάτι συγκεχυμένα φωτογραφικά ?

Δ: Η αγαπημένη μου φωτογραφία είναι η πρώτη μου φωτογραφία, εκείνη του αδελφού μου στην κούνια. Ηταν αυθόρμητη, τότε δεν γνώριζα ακόμη τίποτα για την επιστήμη της φωτογραφίας και δεν είχα αναπτύξει καμιά τεχνική. Επίσης δεν σκεφτόμουν όταν την τράβηξα! Πολλές φορές η σύνδεση και το ανακάτεμα όλων αυτών των γεγονότων δημιουργούν και το τέλειο κράμα...στην περίπτωσή μας το τέλειο κράμα για την αγαπημένη μου φωτογραφία!!! Το αγαπημένο μου είναι να μην έχω κάποιο αυστηρό θεματικό πλαίσιο μέσα στο οποίο να κινούμαι. Να βγαίνω και να φωτογραφίζω δηλαδή οτιδήποτε μου κάνει εντύπωση φτιάχνοντας ένα οπτικό ημερολόγιο, την δική μου άποψη, την δική μου ματιά για τον κόσμο γύρω μου, όπως μου είχαν πει τότε και οι γονείς μου. Αυτό έξαλλου ήταν και το αρχικό έναυσμα για την πορεία μου στον χώρο της φωτογραφίας, επομένως αυτός συνεχίζει και να είναι! Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια άρχισα να φωτογραφίζω και πάνω σε συγκεκριμένο θέμα, στον ουρανό και στις διαφορετικές του αποχρώσεις και εκφάνσεις κατα την διάρκεια των 24 ωρών αλλα και κατα την καιρική αλλαγή. Αυτό με βοήθησε κυρίως στο να εμβαθύνω και να δημιουργώ ένα πιο οργανωμένο και ομοιογενές σύνολο εικόνων.

 
 

4)  Πως θα περιέγραφες τη σχέση σου με τη φωτογραφία; Τι είναι φωτογραφία για σενα;

Δ: Ο κόσμος συνήθως φωτογραφίζει συμβάντα που θέλει να θυμάται για πάντα. Οι φωτογραφίες είναι σεντούκια θησαυρού καθώς μαγνητίζουν στιγμές, πολύτιμες και πανάκριβες αναμνήσεις και στιγμές του κόσμου μας, μιας σύντομης ζωής. Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να αποκρυσταλλώσει εικόνες απο την ζωή του για να μπορεί να αναπολεί, να μπορεί να μοιράζεται αναμνήσεις με άλλους αλλα και να ικανοποιήσει μια μικρή ματαιοδοξία που όλοι έχουμε...η ιδέα ότι θα μείνει η μνήμη μας ζωντανή στους αιώνες μέσα απο μια φωτογραφία απο χέρι σε χέρι απο κάδρο σε κάδρο απο τοίχο σε τοίχο απο καρδιά σε καρδιά! Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι εαν κοιτάξεις μια εικόνα πάνω απο 10 δευτερόλεπτα, τότε αυτή σου έχει εντυπωθεί στο μυαλό για πάντα...αυτό λέει πολλά.

5) Προτιμάς να φωτογραφίζεις με χρώμα ή ασπρόμαυρα?

Δ: Οι πλείστες των φωτογραφιών μου είναι με χρώμα καθώς λατρεύω τον χρώμα στον κόσμο μας. Είναι τόσο έντονο, το χρώμα είναι αυτό που σε επηρεάζει ψυχολογικά και συναισθηματικά. Εξάλλου το νέο μου project με τις φωτογραφίες του ουρανού απαιτεί χρώμα για να δηλώσω και να φανερώσω την σαγήνη του ουρανού μας! Την υπέρτατη ομορφιά που βρίσκεται πάνω απο το κεφάλι μας και εμείς εμμένουμε να κοιτάμε κάτω σκυμμένοι...

Τα χρώματα μου είναι πολύ σημαντικά και δεν μπορώ να τα αποφύγω ή να τα αφαιρέσω...

6) Πιστεύεις οτι μια εικόνα είναι 1000 λέξεις? Αυτή η φράση και επομένως η τέχνη της φωτογραφίας πιστεύεις πως έρχεται σε οξύμωρο σχήμα με την συγγραφή βιβλίων εφόσον οι συγγραφείς προσπαθούν να περιγράψουν μέρη, τόπους γεγονότα μέσα απο τις λέξεις?

Δ: Μόνο 1000? Είναι πολλές περισσότερες! Μια εικόνα μπορεί να γράψει ολόκληρο βιβλίο και όχι ένα αλλα εκατομμύρια διαφορετικά βιβλία εφόσον αυτήν την εικόνα θα την δουν εκατομμύρια διαφορετικά μάτια με την δική τους οπτική γωνία. Πάρα ταύτα, θεωρώ πως η φωτογράφηση είναι και αυτή μια μορφή συγγραφής εφόσον κάθε φωτογραφία δεν λεεί μόνο ένα πράγμα. Πίσω απο αυτήν, στο υπόβαθρό της, μπορεί να κρύβονται μυριάδες μηνύματα που προσπαθεί να μεταδώσει ο φωτογράφος όπως ακριβώς γίνεται και με ένα βιβλίο! Ο κάθε αναγνώστης δύναται να κατανοήσει κάποιο βιβλίο, ειδικά αν είναι φιλοσοφικού περιεχομένου, με τελείως διαφορετικό τρόπο απο έναν άλλον αναγνώστη καθώς τα βιώματα τους και οι εμπειρίες τους δεν είναι οι ίδιες! Πάντως, η αλήθεια είναι πως ένα ωραίο βιβλίο δεν πρέπει να έχει καμία φωτογραφία ουτως ώστε να μην επηρεαστεί καθόλου ο αναγνώστης απο την ματιά του φωτογράφου, να σχηματίσει δική του εικόνα στο μυαλό του, να βάλει την φαντασία του να δουλέψει!

7) Η ψυχολογία σε βοηθάει στην φωτογραφία και τουναπάλιν?

Δ:  Ναί! Η σπουδές μου στην ψυχολογία με βοηθάνε να αντιλαμβάνομαι κάθε λήψη που τραβάω με έναν "διαφορετικό τρόπο", με ωθούν στον να θέλω να ψυχολογήσω προσεκτικά το θέμα που τραβάω εκείνη την στιγμή. Προσπαθώ να μιλήσω με το θέμα, να κάνω έναν διάλογο μαζί του για να μάθω ποιό πολλά πράγματα για αυτό μεσα απο την προσεκτική παρατήρηση. Να κατανοήσω την ύπαρξή του, την σύσταση του , τον τρόπο που θέλει να το προσεγγίσω για να φωτογραφηθεί! Βεβαίως ισχύει και το αντίθετο. Η φωτογραφία με έχει βοηθήσει πολλάκις στο αντικείμενο της σχολής μου. Μέσα απο την φωτογραφία αρχικά βρήκα και βρίσκω τον δικό μου ευατό..μαθαίνω να ψυχολογώ εμένα και μετά τον κόσμο γύρω μου!

8) Έχεις δακρύσει ποτέ με την θέαση κάποιας φωτογραφίας?

Δ: Έχω δακρύσει πολλές φορές με πολλές διαφορετικές φωτογραφίες , συνήθως άσημων καλλιτεχνών. Μια χαρακτηριστική που με χάραξε βαθιά και δεν μπορώ να την βγάλω απο το μυαλό μου, είναι η εικόνα δυο μικρών παιδιών που κλαίγανε σπαρακτικά στον σταθμό τρένων, το ένα παιδί το τραβούσε μια γυναίκα απο την μια πλευρά και το άλλο παιδί το τραβούσε απο το χέρι ένας άντρας απο την αντίθετη πλευρά. Τα δυό παιδιά κλαίγανε και κοιταζόντουσαν σαν να ήταν η τελευταία φορά που συανντιόντουσαν και τα χεράκια τους ήταν ενωμένα μέχρι που τα απομάκρυναν αυτοί οι δύο ενήλικες. Μια τέτοια φωτογραφία μπορεί να δημιουργήσει στο μυαλό κάποιου μια ολόκληρη ιστορία και στο δικό μου το μυαλό η ιστορία που δημιούργησε είναι πολύ θλιβερή και ακόμα και τώρα που σκέφτομαι αυτήν την εικόνα ανατριχιάζω παρόλο που την είχα δει πρίν απο 4 χρόνια σε μια έκθεση!

9) Τι φωτογραφικό εξοπλισμό χρησιμοποιείς;

Δ: Canon 550D με Canon 24mm

10) Ταλέντο, ευφυΐα, εργασία, σπουδές. Τι συνθέτει, κατά τη γνώμη σου, ένα καλό φωτογράφο; Θα ήθελες να τα ταξινομήσεις;

Δ: Το να ανακαλύψει κανείς το ταλέντο του σε κάποιο τομέα  είναι μια καλή αρχή. Από 'κει και πέρα, βέβαια χρειάζεται συστηματική ενασχόληση, εργασία και αφοσίωση, ώστε να αξιοποιήσει το τάλαντο αυτό.  Οι σπουδές και η ευφυϊα σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν, ωστόσο πιο σημαντικό για ένα φωτογράφο / καλλιτέχνη θεωρώ πως είναι να έχει σφαιρική μόρφωση και καλλιέργεια, όπως και εμπειρίες από την ίδια τη ζωή.

11) Κάποια συμβουλή που θα ήθελες να δώσει στα νέα παιδιά που ίσως τώρα ξεκίνησαν το ταξίδι της φωτογραφίας ή ενδιαφέρονται να ασχοληθούν επαγγελματικά στο μέλλον?

Δ: Να μην προσπαθήσουν να μιμηθούν. Να μην προσπαθήσουν να πρωτοπορήσουν. Να μην προσπαθούν να είναι ή να γίνουν ή να μπορέσουν οτιδήποτε. Απλά η κάμερά τους να ακολουθήσει την καρδιά και το μυαλό τους.

 Αν δεν είσαι ερωτευμένος με αυτό που κάνεις, τότε μην το αρχίσεις καν. Αν το αγαπάς και μέσα από αυτό βρίσκεις παρηγοριά και ευτυχία μαζί, τότε μόλις έβαλες το πρώτο λιθαράκι για να χτίσεις αυτό που πάντα ονειρευόσουν. Δεν είμαι ούτε η καλύτερη φωτογράφος εκεί έξω ούτε είναι στα άμεσα σχέδια μου να προσπαθήσω να γίνω , γιατί το δεύτερο σκαλί ύστερα από το να αγαπάς αυτό που κάνεις είναι να ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι.

Σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου και καλή τύχη στις φωτογραφικές διαδρομές.

Το μυστικό για να σου φύγει η στενοχώρια

 

 

Κάποτε μία υποψήφια μοναχή επισκέφθηκε τον άγιο Πορφύριο στο Ησυχαστήριό του.
Ο άγιος άρχισε να της περιγράφει προβλήματα υγείας που είχε και να της τα εξηγεί με ιατρικούς όρους.

Την ρωτούσε εάν συνέβαιναν όπως της τα έλεγε.
Η κοπέλα είχε προβλήματα με το στομάχι της.
Ο άγιος της λέει:
«Το πρόβλημά σου δεν είναι στο στομάχι, αλλά στο έντερο.
Όλα αυτά σου συμβαίνουν από την στενοχώρια.
Είσαι πολύ ευαίσθητη. Πιστεύεις ότι κανείς δεν σε αγαπά.
Θα σου πώ όμως ένα μυστικό.

Μην ζητάς να σ’ αγαπούν, αλλά προσπάθησε εσύ να αγαπάς τους άλλους και τότε όλοι θα σε αγαπούν.
Αυτό είναι το μυστικό.
Αν το κάνεις, θα δεις ότι θα σου φύγει και η στενοχώρια».
Η υποψήφια μοναχή έφυγε άλλος άνθρωπος.


Πηγή: «Ο Όσιος Πορφύριος (μαρτυρίες-διηγήσεις-νουθεσίες)», Ενωμένη Ρωμιοσύνη, Ορθόδοξο Βίωμα 6, Θεσσαλονίκη 2017, σελ. 88.

Τι πρέπει να λέμε όταν ανάβουμε ένα κερί;

 

Οταν ανάβουμε το κεράκι μας, με πολύ ευλάβεια, προσευχόμενοι μπορούμε να λέμε: »Χριστέ μου, είσαι το φως του κόσμου.

Βοήθησέ με ώστε και η ζωή μου να λιώνει από αγάπη προς τον πλησίον μου και να φωτίζει σαν το ταπεινό φως αυτού του κεριού».

Ο αγαπών τον Θεόν, ως πεπληρωμένη έχων την εαυτού καρδίαν εκ της θείας αγάπης, αγαπά τους εχθρούς αυτού, ευλογεί τους καταρωμένους αυτόν, καλώς ποιεί τους μισούντας αυτόν και προσεύχεται υπέρ των επηρεαζόντων και διωκόντων αυτόν.


Ενέργεια και απόδειξις της προς τον Θεόν τελείας αγάπης εστίν η γνησία δι” ευνοίας προς τον πλησίον διάθεσις.
Εν τούτω εγνώκαμεν την αγάπην, ότι εκείνος υπέρ ημών την ψυχήν αυτού έθηκε και ημείς οφείλομεν υπέρ των αδελφών τας ψυχάς ημών τιθέναι.
Η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Η αγάπη παρρησίαν δίδωσιν εν τη ημέρα της κρίσεως.

 http://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/ti-prepi-na-leme-otan-anavoume-ena-keri/

Αγιος Νεκτάριος: Όλα νικιούνται-Τίποτα να μην σας απελπίζει!

 Αγίου Νεκταρίου

 

Αν αγωνίζεσαι τον αγώνα τον καλό, ο Θεός θα σε ενισχύσει. Στον αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας. Είναι ο καθρέφτης της πνευματικής μας καταστάσεως. Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του. Προσέχετε και τα μικρά ακόμα παραπτώματα. Αν σας συμβεί από απροσεξία κάποια αμαρτία, μην απελπιστείτε, αλλά σηκωθείτε γρήγορα και προσπέστε στο Θεό, που έχει τη δύναμη να σας ανορθώσει. Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα, πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά δεν κόβονται με μία σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαρειά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή. Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια. Γι’ αυτό είναι βλαβερή και επικίνδυνη, και πολλές φορές παροξύνεται από το διάβολο, για ν’ ανακόψει την πορεία του αγωνιστή.
Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεστε στο Θεό να σας δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και, αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα. Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μην μπείτε σε πειρασμό. Μην απελπίζεστε, αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, και με την επιμέλεια νικιούνται. Τίποτα να μη σας απελπίζει.

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα, μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας.

Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας, αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό. Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές.
Αγωνιστείτε ν’ αποβάλετε τα πάθη της ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας από κάθε ρύπο και διατηρήστε την αγνή, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος, για να σας πλημμυρίσει το Άγιο Πνεύμα με τις θείες δωρεές. Παιδιά μου αγαπητά, όλη σας η ασχολία και η φροντίδα σ’ αυτά να είναι. Αυτά ν’ αποτελούν σκοπό και πόθο σας ασταμάτητο. Γι’ αυτά να προσεύχεστε στο Θεό. Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο, αλλά μέσα στην καρδιά σας και όχι έξω από αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο, όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού. Αλλά για να βρείτε τον Κύριο, ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα, γιατί ο Κύριος βδελύσσεται τους υπερήφανους, ενώ αγαπάει και επισκέπτεται τους ταπεινούς στην καρδιά.

Διαβάστε εδώ:  Οι χτύποι στον τάφο του Αγίου Νεκταρίου… (ΒΙΝΤΕΟ)

Από τη σειρά των φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής.

Ένα κείμενο που πρέπει να διαβάζεις κάθε μέρα

του Στέφανου Ξενάκη
”Να κοιμάσαι νωρίς. Η μέρα ξεκινάει από το βράδυ. Πριν πας για ύπνο να έχεις οργανώσει την επόμενη μέρα. Με χαρτί και μολύβι. Μην την αφήνεις στην τύχη. Οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες γίνονται χρόνια. Μια φορά ζεις. Τίμα την. Να έχεις τετράδιο με στόχους. Να το τηρείς ευλαβικά. Να τους σκαλίζεις και να τους ξαναγράφεις. Αυτοί είναι ο μπούσουλας της ζωής σου. Γενικά να γράφεις. Σου κάνει καλό. Αλαφραίνει την ψυχή σου.
Να ξυπνάς νωρίς. Πολύ νωρίς. Εάν το μυαλό σου θέλει να χουζουρέψει να μην το ακούς. Να μάθεις να μη διαπραγματεύεσαι με το μυαλό σου. Να περνάει το δικό σου. Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να του χαμογελάς. Και να του μιλάς όμορφα. Φίλος σου είναι. Ο καλύτερος που έχεις. Να κατεβαίνεις για περπάτημα ή για τρέξιμο όπου κι αν μένεις. Τουλάχιστον για 20λεπτά. Ζεσταίνει τις μηχανές σου. Να ακούς κάτι την ώρα που περπατάς. Εμπνευσμένες ομιλίες. Εμπνευσμένους ανθρώπους. Μ’ένα σμπάρο 2 τρυγόνια. Να χαμογελάς σε αυτούς που συναντάς. Να τους λες καλημέρα. Κι ας μη σου λένε. Κάποιο λόγο θα’χουν. Να κοιτάς την ομορφιά τριγύρω σου. Παντού υπάρχει. Να φτιάχνεις ένα όμορφο πρωινό. Όχι μόνο για σένα. Να μπαίνεις στο ντους και να το απολαμβάνεις. Να αφήνεις τις σκέψεις έξω. Να ντύνεσαι όμορφα.
Να φροντίζεις τον εαυτό σου σαν να ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο. Είσαι. Απλά δε στο’παν. Να βρίσκεις 15 λεπτά για να διαβάζεις. Κάθε μέρα. Περιόρισε τα social. Μην ανοίξεις τηλεόραση. Είναι ψέμα ότι δεν υπάρχει χρόνος. Εσύ θα τον βρεις. Κανείς δεν στον χαρίζει. Όπως και τη ζωή. Να πηγαίνεις στη δουλειά σου με κέφι. Ακόμα κι αν δεν τη γουστάρεις. Αν χρειαστεί να βρεις άλλη. Όσο είσαι εκεί όμως να την τιμάς. Έτσι τιμάς τον εαυτό σου. Να παραδίδεις 10Χ τον μισθό σου. Ακόμα κι αν είναι μικρός. Για σένα το κάνεις. Να δουλεύεις ομαδικά. Και να ζεις συλλογικά. Δεν γίνεται αλλιώς. Να τρως δεκατιανό. Να σε προσέχεις σαν τα μάτια σου. Μια μπανάνα, ή ένα μήλο. Μην παραμυθιάζεσαι. Εύκολο είναι. Να κάνεις παρέα με τους καλύτερους. Αυτούς που έχουν κάτι παραπάνω από σένα. Αυτό που θέλεις. Μην τους φοβάσαι. Μην τους ζηλεύεις. Αυτοί θα σε πάνε παραπάνω. Γίνεσαι αυτός που κάνεις παρέα. Βάλε τον πήχυ ψηλά. Να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου.


πηγή www.viralos.net

Introducing The World's First Ever Braille Smartwatch

 


Being able to glance at a clock or your watch is something people with sight take for granted. For the blind and visually impaired, there is now a way for them to tell time and even read and respond to text messages all on the first ever braille watch. It’s called Dot and is the first ever braille smartwatch.

The surface of the watch can show up to four characters at once for its user to read the time, and text messages they have received — they can even answer using buttons on the side.

Facebook | Dot

Dot has taken three years to develop but a lot of time and care has been put into the product.

CEO Eric Kim came up with the idea when he saw a blind classmate carrying braille textbooks instead of the tablets most other students had.

Facebook | Dot

"The reality is that inclusive information access is limited by cost barriers and lack of innovations.

"While many products are designed exclusively for the majority, our visually impaired communities can’t benefit from much of its advances."

 

As of March, 2017, the project was backed by 140,000 people online. The company estimates that their watches will be completed next year!

Δρεπανοκυτταρικη αναιμια

Σύντομη Επιστημονική γνώση: 
τι είναι η δρεπανοκυτταρική αναιμια??

Δρεπανοκυτταρική Αναιμία

Κληρονομείται με τον υπολειπόμενο σωματικό χαρακτήρα. Οφείλεται στην

αντικατάσταση του γλουταμινικού οξέος από βαλίνη στη θέση 6 της β- αλύσου της

αιμοσφαιρίνης. Προκύπτει έτσι μια διαφορετική πρωτεΐνη και μια αιμοσφαιρίνη με

διαφορετικές ιδιότητες, η οποία συμβολίζεται με το γράμμα S (sickle = δρεπάνι).

Η αιμοσφαιρίνη S, σε διάφορες συνθήκες, προκαλεί παραμόρφωση του σχήματος των

ερυθρών (δρεπανοκύτταρα). Η ευθραυστότητα των δρεπανοκυττάρων προκαλεί

χρόνια αναιμία, ενώ η παραμόρφωσή τους για τα αγγειακά αποφρακτικά επεισόδια της

νόσου.  Τα δρεπανοκύτταρα δεν είναι ελαστικά και εύκαμπτα, όπως τα φυσιολογικά

ερυθρά αιμοσφαίρια, και έτσι δυσκολεύονται να περάσουν από τα μικρά αιμοφόρα αγγεία,

με αποτέλεσμα την καθυστέρηση στη ροή του αίματος, την υποξία (έλλειψη οξυγόνου)

στην περιοχή και τη δημιουργία αγγειακών εμφράκτων στα διάφορα όργανα, που οδηγούν

σε νέκρωση των ιστών, και πρόκληση επώδυνων κρίσεων.






Άρθρο της Μαρίας- Ειρήνης Γαϊτανίδου, φοιτήτρια Ειδικής Αγωγής