Οι σημειώσεις της μητέρας φύσης από το βιβλίο Η φύση και οι μπελάδες της
Οι παρακάτω σημειώσεις αποτελούν εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για το παιδικό διαδραστικό παραμύθι « Η φύση και οι μπελάδες της» που κυκλοφορεί σε Α΄ έκδοση,2023 ως αυτοέκδοση από εμένα την συγγραφέα, Κυριακή Γαϊτανίδου.
Τις σημειώσεις μπορεί να τις βρείτε χρήσιμες εάν επιθυμείτε να εμβαθύνετε λίγο μαζί με το παιδί σας σε κάποια νοήματα δεύτερου και τρίτου επιπέδου που προσφέρει το βιβλίο.
Πάμε να ανατρέξουμε λοιπόν στις σελίδες του βιβλίου και να παρουσιάσουμε τα μυστικά τους.
Σελίδες 4-5
Άγχος/Αγωνία/κούραση/αίσθημα
καθήκοντος/ευθύνης
Η μητέρα φύση ξεκινά και γράφει στο ημερολόγιο της για όλα
αυτά που την προβληματίζουν. Από τα λεγόμενα της συμπεραίνουμε ότι έχει
πανικοβληθεί και αγχωθεί με όλες τις ετοιμασίες που έχει να κάνει δίχως καμία
βοήθεια από κανέναν. Γιατί όμως αγχώθηκε τόσο πολύ αυτή τη φορά; Δεν εκτελεί τα
συγκεκριμένα καθήκοντα κάθε χρόνο; Τι άλλαξε τώρα;
Για αρχή, εντοπίζουμε την έννοια τις αγωνίας, και του υπερβολικού
συναισθηματικού φορτίου που όλοι έχουμε βιώσει πάμπολλες στιγμές στη ζωή μας.
Το να έχει κανείς μια τεράστια ευθύνη πάνω του δεν είναι κάτι εύκολο, παρόλα
αυτά επιλέγω να ξεκινήσω με αυτή τη μαγική λεξούλα ,«ευθύνη», και θέλω να την
κρατήσετε στο μυαλό σας καθώς αποτελεί λέξη κλειδί για όλο το βιβλίο όπως θα
δούμε και στη συνέχεια.
Όλοι εμείς οι μεγάλοι που θα διαβάσουμε
αυτές τις σελίδες θα ταυτιστούμε με τη μητέρα φύση και την κούραση της. Σκοπός
εδώ είναι και το παιδί αναγνώστης να
αρχίσει να ανακαλύπτει αυτές τις συναισθηματικές έννοιες τόσο για τον εαυτό του
όσο και για τους γύρω του.
Ακόμη, είναι σκόπιμο το να τονίσουμε στο παιδί μας ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη από βοήθεια και δεν πρέπει να
στηριζόμαστε μονάχα στις δικές μας δυνάμεις καθώς αυτό επιφέρει άλλες άσχημες
καταστάσεις όπως η υπερκόπωση.
Σελίδες 6-9
Άγχος/Αγωνία/κούραση/αίσθημα
καθήκοντος/ευθύνης/ οικολογία / ελευθερία
Σε αυτές τις σελίδες έρχεται να προστεθεί στα παραπάνω η
έννοια της «τελειότητας» και πως ενίοτε κάποιοι «τρίτοι» την διασπούν και την
καταστρέφουν.
Παρατηρούμε ότι η μητέρα φύση ενώ την ενοχλούν οι παρεμβατικές ενέργειες της
ρύπανσης , δεν αντιδρά παρά θα λέγαμε συμβιβάζεται με κάποιον τρόπο ψάχνοντας
την ισορροπία, δείχνοντας μας πως κάποια πράγματα στη ζωή κάποιες φορές
δυστυχώς δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε και σε αυτές τις περιπτώσεις η λύση θα
έρθει με την ουσιαστική εκ των έσω ηρεμία.
Ταυτόχρονα, σε πρώτο νοηματικό επίπεδο βλέπουμε την ρύπανση η οποία είναι ανθρώπινη ενέργεια και δυστυχώς είναι αναστρέψιμη. Δεν είναι δημιούργημα της φύσης αλλά μια δυσάρεστη εξέλιξη της συμπεριφοράς ενός δημιουργήματος της μητέρας φύσης, του ανθρώπου. Η μητέρα φύση μας αγαπάει, δεν μας πάει «κόντρα» θα λέγαμε, είμαστε ελεύθεροι και μας αφήνει να εκφραζόμαστε, πάντα όμως να είμαστε έτοιμοι να υποστούμε και τις συνέπειες των πράξεων μας.
Σελίδες 10-11
Σύγκριση/ζήλεια/φθόνος/πόλεμος
Πως ξεκινάει άραγε ένας καυγάς; Τα παιδιά καυγαδίζουν γιατί
συγκρίνουν συνέχεια τον εαυτό τους με τους άλλους (εντάξει… και οι μεγάλοι, και
μάλλον περισσότερο από τα παιδιά ). Το αίσθημα της ζήλειας φέρνει την σύγκριση,
και η σύγκριση τον φθόνο και τον παραλογισμό και κάπως έτσι ξεκινούν οι
πόλεμοι.
Σε αυτές τις σελίδες του βιβλίου καλό είναι να αναφέρουμε στα παιδιά μας πόσο
αχρείαστο είναι να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα και καταστάσεις εφόσον ο κάθε
ένας από εμάς είναι μια τελείως διαφορετική, ξεχωριστή και υπέροχη
προσωπικότητα, αλλά και να διαπιστώσουν μέσα από τη ροή της ιστορίας πόσα προβλήματα
μπορεί να φέρει το να συγκρίνομε τον εαυτό μας με τους άλλους και να ζηλεύουμε.
Σελίδες 12-13
Ταραχή/ λανθάνουσες
πρακτικές
Συνήθως όταν παρουσιάζεται ένα πρόβλημα (οικογενειακό,
επαγγελματικό, προσωπικό… κ.α), σπεύδουμε να βρούμε μια λύση «αστραπή». Μια λύση
γρήγορη, μια λύση όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη, μια λύση που θα «κάνει θόρυβο»,
ελπίζοντας πως θα τελειώσουν με αυτόν
τον τρόπο όλα αυτά που μας ταλαιπωρούν.
Στην πραγματικότητα όμως η λύση δεν
είναι ποτέ τόσο εύκολη ούτε τόσο γρήγορη. Θέλει σκέψη, ηρεμία και προπαντός
υπομονή! Σε κάθε περίπτωση.
Έτσι και στο βιβλίο μας, η μητέρα φύση προσπαθεί μάταια να κατευνάσει τα
πνεύματα των εξεγερθέντων με «έναν δυνατό αέρα».
Σελίδες 14-15
λανθάνουσες πρακτικές/
απογοήτευση/ τελειομανία/ ψυχικό βάρος
Σε αυτό το σημείο της ιστορίας μας, κρύβεται μια ψυχολογική κατάσταση η οποία παρατηρείται ευρέος στα οικογενειακά περιβάλλοντα. Δεν είναι άλλη από το σύνδρομο του «καλού παιδιού». Το μικρό λουλουδάκι, η Γιάνκεα, συμβολίζει αυτό το «καλό παιδί» που ποτέ δεν απογοητεύει τους γονείς του και όταν το κάνει, οι γονείς, τονίζουν έντονα την δυσαρέσκεια τους. Εδώ η μητέρα φύση αναφέρει χαρακτηριστικά την εξής σκέψη της, η οποία και φανερώνει αυτή τη συνθήκη, «Ομολογώ πως δεν περίμενα αυτή τη συμπεριφορά από τη Γιάνκεα!»
Σελίδες 16-23
διαφορετικότητα/ σύγκριση/ εγωισμός/ ευγνωμοσύνη
Η χλωρίδα και η πανίδα συγκρίνουν συνέχεια τους εαυτούς τους και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, με τους «άλλους». Δεν εστιάζουν στα προτερήματά τους και δεν νιώθουν αυτάρκεις με αυτά που ήδη έχουν ,παρά, για αυτά που τους λείπουν. Η μητέρα φύση προσπαθεί να τονίσει πόσο σημαντικό είναι να νιώθουμε ευγνώμονες για ότι έχουμε και να αγαπάμε την μοναδικότητα του εαυτού μας έτσι όπως την όρισε η φύση, καθώς όλοι έχουμε τον σκοπό μας πάνω στον πλανήτη.
Σελίδες 26-32
Οικογένεια/
αυτοβελτίωση/ αγάπη/ βοήθεια/ ελπίδα/ ευθύνη
Στην αποκορύφωση της απελπισίας, πάντα έρχεται η βοήθεια,
αρκεί βέβαια να της ανοίξουμε την πόρτα και την καλωσορίσουμε. Η δοκιμασία και
η δυσκολία είναι αναπόφευκτες στη ζωή αλλά είναι και άκρως εκπαιδευτικές καθώς μας
εξελίσσουν και μας ενδυναμώνουν. Έτσι και η μητέρα φύση, η οποία μέσα από τη
δυσκολία που πέρασε, ενδυνάμωσε τον εαυτό της και έμαθε να ζητάει βοήθεια από αυτούς
που την αγαπάνε.
Η έννοια της οικογένειας είναι μια άλλη αξία που προβάλλει το βιβλίο και πόσο
ευλογημένοι είναι εκείνοι που την έχουν και την εκτιμούν. Οικογένεια είναι όλοι
όσοι μας νοιάζονται αληθινά και μας αγαπούν με ανιδιοτέλεια.
Η ελπίδα είναι πάντα το αναμμένο μας κερί που δεν πρέπει να σβήσει ότι και να
συμβεί. Στην απογοήτευση να θυμηθούμε να προστρέξουμε για αρωγή (από Τον Θεό, την
οικογένεια, έναν σύντροφο, έναν γιατρό, ψυχολόγο, φίλο/η… και η λίστα είναι
μακροσκελής.)
Τέλος, η λέξη ΕΥΘΥΝΗ είναι το κλειδί της ιστορίας μας καθώς μικροί και μεγάλοι
οφείλουμε όλοι να θυμόμαστε το ότι η αλλαγή προς το καλύτερο αύριο έρχεται μέσα
από την εσωτερική δουλειά του καθένα μας ξεχωριστά για να μπορέσουμε να
συνεισφέρουμε στο συλλογικό καλό με σύνεση, υπευθυνότητα και αναλαμβάνοντας
κάθε φορά την ευθύνη των πράξεων μας χωρίς να κατηγορούμε τους συνανθρώπους μας.
Αν ωριμάσουμε όλοι πνευματικά σε αυτό το βαθμό, το ΑΥΡΙΟ θα είναι ΣΙΓΟΥΡΑ
φωτεινό!
ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Το παραμύθι μας προσφέρει και 4 τραγούδια τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν και αυτά ως επιπρόσθετο εκπαιδευτικό υλικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου