Did you miss something? Keep Reading

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2021

Αιωνία η μνήμη σου πράσινο!

 [Ένα κείμενο με αφορμή τα γεγονότα της 22/2/2021, στην περιοχή της Αναλήψεως στον Βόλο, όπου πραγματοποιήθηκε η κοπή μεγάλων γερών δέντρων, έπειτα από καταγγελία συμπολίτη, χωρίς εμφανή λόγο, παρα μόνο για μελλοντική πιθανότητα πτώσης του δέντρου στην οικία του. Δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ μελέτη, παρα μόνο πάρθηκε μια βιαστική μονόπλευρη και μυστική απόφαση.]
* Το οικόπεδο που ήταν φυτεμένα τα δέντρα δεν άνηκε στο Δήμο Βόλου, παρά σε ένα ίδρυμα της πόλης. Το οικόπεδο παραμένει και θα παραμείνει άκτιστο σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του οικοπέδου όπως πληροφορήθηκα απο προσωπική επικοινωνία. Σε περίπτωση παράνομης αυθαίρετης παρέμβασης απο άλλους ιδιώτες, θα προβώ έγω προσωπικά σε καταγγελίες]



 Αιωνία η μνήμη σου πράσινο


22 Φεβρουαρίου 2021

Η συγκατοίκηση τελείωσε εδώ. Βίαια, βασανιστικά με αστραπιαίες αποφάσεις και παρεμβάσεις, όχι των πολλών, μια μόνο καταγγελία ήταν αρκετή, από φόβο από άγνοια , και έγινε η αιτία, η φόνισσα των μικρών σπιτιών. Και τώρα που θα μένουν τα πουλιά;

Γεννήθηκα σε αυτή τη γειτονία, με εσένα δεντράκι μου να γιορτάζεις ήδη τα 100στα σου γενέθλια. Την εφηβεία δεν την ζήσαμε μαζί, ήμουν σε μια άλλη μακρινή πόλη, όμως λίγο πριν ενηλικιωθώ επέστρεψα σε σένα για να σου τα διηγηθώ όλα. Το νέο μου δωμάτιο το λάτρεψα από την αρχή καθώς από το παράθυρό μου μπορούσα να σε θαυμάζω με τις ώρες. Εκεί τοποθέτησα και το σχεδιαστήριο μου, στο οποίο και θα περνούσα τις περισσότερες ώρες τις ημέρας μου. Πέρασαν 5 χρόνια ακριβώς. Μελαγχολικά φθινόπωρα με υπερβολικές εργασίες για το πολυτεχνείο και το θρόισμα σου να αντηχεί σαν χαλαρωτική μουσική στα αυτιά μου ενώ παρατηρούσα τις αλλαγές πάνω σου. Το πλούσιο πράσινο φύλλωμα σου να σε εγκαταλείπει και να μου δίνεις κουράγιο με αυτόν τον τρόπο, να μου λες θα αλλάξουν τα πράγματα, θα δεις, κάνε λίγο υπομονή. Παγωμένοι χειμώνες με χιόνια ή χωρίς να βλέπω το κορμί σου γυμνό και να θέλω να σε σκεπάσω να σου δείξω πόσο σε αγαπώ, να σε φροντίσω. Εσύ εκεί, αγέρωχο και καμαρωτό, να αντέχεις θύελλες και καταιγίδες χάρη στο γερό σου κορμό, στις ρίζες σου, χάρη στη παρακαταθήκη σου και στα μαθήματα της ζωής σου. Δεν αργούσε ο καιρός της χαράς και της γιορτής, με το πρώτο φτερούγισμα των χελιδονιών εσύ είχες ήδη πρασινίσει. Το καμάρι της γειτονιάς. Το ανάστημά σου όμως ήταν αυτό που εγώ υπολόγιζα, αυτό που έκρυβες στο κέντρο του κορμού σου, εκείνο που ήταν πιο σπουδαίο και ακόμα ψηλότερο από τα 8 μέτρα που έφερες στην όψη σου.
Μυριάδες πουλιά μικρά και μεγάλα έβρισκαν καταφύγιο στα φιλόξενα κλαδιά σου και το πρωινό ευχαριστήριο κελάϊδισμα τους, ακούγονταν σαν συμφωνική ορχήστρα που ερμηνεύει ένα μουσικό παραμύθι για τη φύση. Τι ευλογία να ξυπνά κανείς με αυτόν τον τρόπο, πόσα ευχαριστώ θα έπρεπε να σου πω, γιατί φιλοξενούμενη ήμουν, είμαι και εγώ, και εσύ δεν έπρεπε να φύγεις, εσύ ήσουν ο οικοδεσπότης.
Μετά από κάθε κρίση πανικού, έτρεχα με κομμένη την ανάσα στην αγκαλιά σου, και εσύ μου την ξαναέδινες. Αναπνέω! Κάτι παραπάνω από οξυγόνο, είχαμε μια σχέση μητρική, και διέκοψαν με βία τον ομφάλιο λώρο, μια σχέση αδελφική, και μας άλλαξαν δωμάτιο χωρίς να μας ρωτήσουν, μια σχέση ερωτική, και μπήκαν τρίτοι ανάμεσα μας.

Αυτό το καλοκαίρι ήταν ίσως το πιο ανέμελο και όμορφο καλοκαίρι των 22 μου χρόνων, καθόμουν τα βράδια πλάι σου να χαζεύω την καταπράσινη φυλλωσιά σου και σου διηγούμαι τις περιπέτειες και τις χαρές μου, με ορμήνευες, με ηρεμούσες, δεν ήξερα ότι το νανούρισμα σου εκείνο ήταν και το κύκνειο άσμα σου, το πιο γλυκό, και τι δεν θα έδινα για να το ξανά γευτώ!

Σήμερα παρακολούθησα την δίκη σου. Την φυλάκιση σου και την αργή και θορυβώδη εκτέλεση σου. Τα κλαδιά σου έπεφταν εκκωφαντικά στη γη όμως σαν πούπουλα ακουμπούσαν το χώμα που σε έθρεψε. Κάθε αμυχή στον κορμό σου, πληγή στη καρδιά μου, πόνεσα. Δεν άντεχα άλλο να βλέπω, να ακούω , την άδικη δίκη σου. Θέλω να ξέρεις ότι προσπάθησα, πάλεψα, έτρεξα να σε σώσω, δεν μπορούσα να επέμβω όμως, η καταδίκη ήταν πλέον μονόδρομος…

Σου ζητώ συγγνώμη. Θα επανορθώσω όμως να το ξέρεις. Δεν θα επιτρέψω την βεβήλωση του χώματος σου, θα επανορθώσω θα το δεις, στο υπόσχομαι!

Σε ευχαριστώ για όλα , μου δίδαξες πολλά!

Το κορίτσι της πίσω αυλής

|[Κ]|

 









Συνέντευξη με τις WRITAHOLICS.SKG

 

Η Κυριακούπολη ρώτησε δυο νεαρές φοιτήτριες δημοσιογραφίας για το χόμπι τους που εξελίχτηκε  σε πραγματική αγάπη, το γράψιμο. Μέσα από τον δικό τους φακό, μας διηγούνται την πρώτη τους επαφή με το αντικείμενο αλλά και πως αυτή η ενασχόληση τις έχει αλλάξει την ζωή!



1)      Αγγελική και Ασημίνα, Ασημίνα και Αγγελική, μιλήστε μου λίγο για εσας. Τι σπουδάζετε, πόσο χρονών είστε και πως σας αρέσει να χαλαρώνετε στον ελεύθερο σας χρόνο.

AΓΓEΛΙΚΗ: Είμαι η Αγγελική Τζολοπούλου 18 ετών και σπουδάζω  Δημοσιογραφία και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Μένω στη Θεσσαλονίκη και καθαρό ελεύθερο χρόνο θα έλεγα δεν διαθέτω (γέλια).  Αγαπώ το blogging πάρα πολύ και είναι το πάθος μου για αυτό και αφιερώνομαι σε αυτό σχεδόν αποκλειστικά. Για να χαλαρώσω συνήθως μου αρέσει να γράφω, να διαβάζω βιβλία και να ακούω μουσική. Ξεκίνησα και κάποια μαθήματα ισπανικών όμως δυστυχώς αναγκάστηκα να τα διακόψω εξαιτίας της πανδημίας.

ΑΣΗΜΙΝΑ: Είμαι η Ασημίνα Σακλάκη και εγω σπουδάζω στο ίδιο τμήμα με την Αγγελική. Λόγω της καραντίνας αυτή την χρονική περίοδο είμαι στο πατρικό μου, στο χωριό μου στο Πήλιο. Θα έλεγα ότι  διαθέτω περιορισμένο ελεύθερο χρόνο τον οποίο τον αξιοποιώ στο γράψιμο  είτε  για το blog είτε εκτός αυτού. Με αναζωογονούν οι βόλτες στη φύση, στη θάλασσα  και να βλέπω ταινίες. Όλα αυτά λειτουργούν και σαν ερεθίσματα, πηγές έμπνευσης για εμένα. 


1)     2) Πως σας ήρθε η ιδέα για το blog και ποιος είναι ο απώτερος σκοπός σας μεσα από αυτό;

ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Η συνεργασία μας με την Ασημίνα έγινε τελείως τυχαία, καθώς το blog προϋπήρχε από την Ασημίνα, υπάρχουν κείμενα από τον Αύγουστο του 2020. Εμείς ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας γύρω στις 25 Οκτωβρίου του 2020 όταν η Ασημίνα ζήτησε τη βοήθεια μου για ένα project. Αυτό μας έδωσε την ιδέα για μια μόνιμη συνεργασία στο ιστολόγιο, να ενώσουμε την αγάπη μας για το γράψιμο και τη δύναμη μας καθώς και οι δυο γράφαμε σε άλλες ανεξάρτητες ιστοσελίδες πιο πριν, οπότε διαθέταμε την απαραίτητη εμπειρία για αυτό το εγχείρημα και η συνεργασία μεταξύ μας αποδείχθηκε άρτια και ισορροπημένη, είμαστε χαρούμενες για αυτό!

ΑΣΗΜΙΝΑ: Το blog όντως το είχα εγώ αρχικά και είχα γράψει κάποια άρθρα. Παρατηρώ ότι μαζί τα πηγαίνουμε περίφημα, η συνεργασία μας είναι άρτια παρόλο που είναι σχετικά φρέσκια. Ο λόγος που ξεκίνησα το blog writaholics.skg είναι επειδή παλαιοτέρα έγραφα σε διάφορα ιστολογία που διεύθυναν άλλοι και ένιωθα κάπως περιορισμένη. Η ξαδέλφη μου η Μαρίνα με ενθάρρυνε να τολμήσω αυτό το εγχείρημα και την ευχαριστώ πολύ!


3) Από τι εμπνέεστε; Ποια είναι η μεγαλύτερη σας έμπνευση;

ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Θα έλεγα πως δεν εχω κάποια συγκεκριμένη πηγή έμπνευσης, αλλά εμπνέομαι από τα πάντα γύρω μου. Παρατηρώ τον κόσμο και κυρίως τις διαπροσωπικές μου σχέσεις και πως αυτές με επηρεάζουν.

ΑΣΗΜΙΝΑ: Κυριολεκτικά εμπνέομαι από τα πάντα!


1)   4)   Θα μπορούσατε να πειτε ότι αγαπάτε κάποιο από τα κείμενα σας πιο πολύ; Αν ναι ποιο και γιατί;

 ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Κάθε κείμενο είναι κομμάτι του εαυτού μου. Βέβαια έχω ιδιαίτερη αδυναμία στις συνεντεύξεις, καθώς το γεγονός πως έρχομαι σε επαφή με έναν άλλο άνθρωπο και συζητάμε, με ενθουσιάζει. Ακόμα, ειναι μια πρόκληση για εμένα το να κάνω τον συνεντευξιαζόμενο να νιώσει άνετα. Έχουμε συνεργαστεί με πολλούς ανθρώπους, για τους οποίους είμαστε ευγνώμονες. Όμως, έχει μια ιδιαίτερη θέση στη καρδιά μου η συνέντευξη του Γιάννη Χειλά. Ήταν μια ευχάριστη και εποικοδομητική συνεργασία, διότι πρόκειται για ένα ευχάριστο και ενδιαφέρον άτομο. Ήταν το 1ο μου άρθρο στο Writaholics.skg και η 1η μου συνέντευξη οπότε είναι λογικό να την αγαπώ και να συνδέομαι λίγο περισσότερο με αυτήν.

ΑΣΗΜΙΝΑ: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα κείμενα μου, αλλά σίγουρα θα έλεγα ότι προτιμώ τα κείμενα με ψυχολογικό περιεχόμενο, τα κείμενα αυτοβελτίωσης και τα λογοτεχνικά κείμενα, καθώς μπορείς να ξεφύγεις λίγο περισσότερο ως προς την γραφή σου. Είναι κάτι που το εχω ανάγκη, να ξεφεύγω, να με αφήνω ελεύθερη να εκφραστώ.


1)     5) Ποιες ήταν και είναι ενδεχομένως οι δυσκολίες που έχετε συναντήσει μέχρι στιγμής στο αγώνα σας ως bloggers ; Θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας να βιοπορίζεται κάποια στιγμή αποκλειστικά από αυτή την ασχολία;

2)      ΑΣΗΜΙΝΑ: Αρκετές δυσκολίες έχουμε συναντήσει, όμως σίγουρα αξίζει το blogging.  Το χειρότερο είναι όταν μας "κλέβουν" τις ιδέες.  Είναι δύσκολο να το αποτρέψουμε. Έχουμε χτίσει και συνεχίζουμε τον αγώνα για την δημιουργία μιας κοινότητας με τους αναγνώστες μας. Θέλουμε την εμπιστοσύνη τους και θεωρώ ανήθικο να μην το σέβονται αυτό οι ανταγωνιστές μας. Μας έχει συμβεί ένα παρόμοιο συμβάν, το οποίο μας απογοήτευσε αρκετά.

 Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα, θα θέλαμε να βιοποριζόμαστε από αυτό αν και το blogging απαιτεί πολύ χρόνο, και διάθεση, εν ολίγοις αφοσίωση και δυστυχώς έχουμε πολύ περιορισμένο ελεύθερο χρόνο.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Σίγουρα σκεφτόμαστε πως θα ήταν ωραίο να βιοποριζόμαστε κάποια στιγμή καθαρά από το Blog μας, όμως δεν είναι αυτός ο σκοπός μας, ας το πούμε απλά ένα όνειρο. Είναι κάτι που σίγουρα γίνεται από καθαρή αγάπη και εσωτερική ανάγκη και όπως κάθε άνθρωπος θα θέλαμε να μετατρέψουμε το χόμπι μας στο επάγγελμα μας. Θα ήταν το ιδανικό, καθώς αν διαθέταμε και πόρους θα προσφέραμε και στο κοινό μας καλύτερο αποτέλεσμα, θα εξελισσόμασταν! 


1)     6) Ποια είναι τα μεγαλύτερα σας όνειρα;

ΑΣΗΜΙΝΑ: Θα ήθελα να φτάσει το blog μας στη θέση που του αξίζει και κατ' επέκταση και εμείς. To blogging μας δίνει την ευκαιρία να βοηθούμε και άλλον κόσμο. Όταν δέχτηκα μηνύματα  ευχαριστίας για πρώτη φορά , για την δουλεία μου, κατάλαβα ότι πρέπει να συνεχίσω να γράφω, γιατί έχει απήχηση. Είναι πολύ όμορφο να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις είναι αποδεκτό και αρεστό. Με ενθαρρύνουν να συνεχίσω. Λατρεύω το αίσθημα του να βοηθάω. Σε προσωπικό επίπεδο αποτελεί όνειρο μου να γίνω πιο ανεξάρτητη και αυτόνομη, να ταξιδέψω πολύ και κυρίως να επισκεφθώ την Νορβηγία, είναι ένα όνειρο ζωής για έμενα!

ΑΓΓΕΛΙΚΗ:  Ονειρεύομαι να μπορέσω κάποια στιγμή να βιοπορίζομαι από τη δημιουργία περιεχομένου μου σε ιστολογία, να ασχοληθώ με την διαφήμιση και το marketing και να ταξιδέψω στην Ευρώπη. Επίσης, θα ήταν ευχής έργον αν συνέχιζα τα μαθήματα ισπανικών που αναγκάστηκα να σταματήσω λόγω της πανδημίας covid-19. 


1)      7)Πως θα περιγράφατε την σχέση σας με το γράψιμο και την δημοσιογραφία;

 ΑΣΗΜΙΝΑ: Αρχικά, θα ήθελα να ξεχωρίσουμε το blogging από τη δημοσιογραφία, αφού κάποια άτομα τα  συγχέουν ενώ είναι τελείως διαφορετικά αντικείμενα. Η δημοσιογραφία έχει έναν ειδησεογραφικό χαρακτήρα, ενώ το blogging είναι πιο υποκειμενικό. Στους κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας αναφέρεται ότι  κάθε δημοσιογράφος πρέπει να διαφυλάττει την ελληνική γλώσσα και να μην χρησιμοποιεί όρους της αγγλικής, κάτι το οποιο είναι αναπόφευκτο όταν είσαι blogger, μιας και η κυριαρχία της αγγλικής γλώσσας αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός. Το blog μας δεν αποσκοπεί στο να γράφει για τη ροή των ειδήσεων και των γεγονότων.

 Η σχέση μου με τη γραφή είναι μοναδική και είμαι τυχερή που την ανακάλυψα σε πολύ μικρή ηλικία και έτσι γνωρίζω ότι όταν με απασχολεί κάτι, μπορώ να διαφύγω στο χαρτί μου και να βρω τη λύση μου. Είναι σίγουρα μια  μορφή ψυχοθεραπείας, θα λέγαμε.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ:  Η ιδιότητα μας ως φοιτήτριες δημοσιογραφίας και bloggers είναι πάρα πολύ διαφορετική καθώς δεν ταυτίζονται αυτά τα δυο. Από μικρή ηλικία ξεκίνησα να γράφω, καθώς με απασχολούσαν πολλά πράγματα και ένιωθα έντονη την ανάγκη να εκφράζομαι. Έτσι για να μπορέσω να αποφορτιστώ και να φύγουν από το κεφάλι μου, κατέφευγα και εγώ στο χαρτί. Στο λύκειο συμμετείχα σε έναν διαγωνισμό αρθογραφίας, από τον οποίο και απέσπασα το 1ο βραβείο, κάτι το οποίο συντέλεσε στην ενδυνάμωση της αγάπης μου για το γράψιμο. Απέκτησα μια δική μου στήλη σε μια ιστοσελίδα και αποφάσισα να συνεχίσω την αρθογραφία εφόσον έβλεπα ότι τα κείμενα μου είχαν απήχηση. Από αγάπη σιγά σιγά εξελίχθηκε σε ανάγκη! 


1)      8) Ταλέντο, ευφυΐα, εργασία, σπουδές. Τι συνθέτει, κατά τη γνώμη σας, ένα καλό συγγραφέα ή blogger; Θα θέλατε να τα ταξινομήσετε;

ΑΓΓΕΛΙΚΗ:  Το πιο σημαντικό για εμένα είναι η εργασία! Του κόσμου το ταλέντο και την ευφυΐα να έχεις, αν δεν δουλέψεις, στράφι θα πάει. Στη συνέχεια, θα έλεγα ότι είναι απαραίτητη η ευφυΐα και μετά το ταλέντο, πρώτα η ευφυΐα για να μπορέσεις να σε προωθήσεις σωστά. Τέλος οι σπουδές, καθώς δεν θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να έχεις σπουδάσει κάτι συναφές όπως η δημοσιογραφία, ή η φιλολογία, ώστε να ασχοληθείς με το blogging και να είσαι και καλός σε αυτό. Σίγουρα οι σπουδές διευρύνουν το μυαλό και τους ορίζοντες, απλά δεν είναι απαραίτητες. Χρειάζεται επιπλέον, υπομονή και επιμονή και πολλή πολλή αγάπη. Αν δεν το γουστάρεις πραγματικά, κάποια στιγμή θα βαρεθείς και θα το παρατήσεις. Οπότε αγάπη και πειθαρχία για να βρεις κίνητρο να συνεχίζεις!

ΑΣΗΜΙΝΑ: Από τη στιγμή που γεννιόμαστε ο Θεός μας δίνει ένα ταλέντο, όμως αυτό το ταλέντο ας πουμε μας το δίνει σε ποσοστό 10 τοις 100. Είναι χρέος μας να αντιληφθούμε αυτό το ταλέντο και με την εργασία να το τελειοποιήσουμε και να το φτάσουμε στο 100 τοις 100. Ευφυΐα και σπουδές παίζουν ρόλο, όμως θέλει πολύ δουλειά, αλλιώς χάνεις τον χρόνο σου αν περιμένεις απλά από το ταλέντο και τις κατάλληλες συγκυρίες. Ένας συγγραφέας ή blogger πρέπει να σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους και να γράφει με την ψυχή του, και όχι μόνο αυτό που θα "πουλήσει". Επομένως, χρειάζεται ενσυναίσθηση και καλή διάθεση για να πετύχεις και επίσης να ξέρεις ταυτόχρονα τι αρέσει στον κόσμο χωρίς όμως να το υπηρετείς τυφλά και άβουλα. 


1)    9)  Κάποια συμβουλή που θα θέλατε να δώσετε στα νέα παιδιά που ίσως ξεκινούν τώρα το ταξίδι του γραψίματος και του Blogging ή ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με αυτό.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ:  Θα συμβούλευα όλους όσους θέλουν να γίνουν bloggers να είναι προετοιμασμένοι, γιατί απαιτείται  σκληρή δουλειά. Δεν φτιάχνεις απλά ένα ιστολόγιο και το αφήνεις στη μοίρα του. Πρέπει να ενημερώνεσαι διαρκώς και να το κυνηγήσεις. Να σκέφτεσαι δημιουργικά και πρωτότυπα. Το περιεχόμενο είναι το Α και το Ω, οπότε πρέπει να το μελετήσεις σοβαρά, καθώς αυτό θα είναι το κλειδί για το ύφος της γραφής σου. Επίσης, οφείλει να είναι συνειδητοποιημένος ο νέος blogger ότι μπορει να υπάρξει και η αποτυχία καθώς η αναγνωσιμότητα δεν επέρχεται από την αρχή, άκοπα και γρήγορα.

 

ΑΣΗΜΙΝΑ:  Θέλει να πιστεύεις στον εαυτό σου και στο blog σου. Καλό είναι να έχεις υπομονή και να σκέφτεσαι θετικά, να μην πτοείσαι γρήγορα και με την πρώτη καταιγίδα. Πρόσεξε να μην σε παρασύρουν οι άλλοι με τα αρνητικά τους σχόλια. Αντιμετώπισε το blogging σαν μια δουλειά που αγαπάς και την βλέπεις πολύ σοβαρά ό,τι και να σου λένε οι άλλοι!



10)Μια συμβουλή που θέλετε να μοιραστείτε με όλους εμάς

  ΑΓΓΕΛΙΚΗ:  Μια συμβουλή είναι να μην βάζεις τη ζωή σου σε “παύση” για κανένα λόγο! Τα εμπόδια και οι αναποδιές είναι μέρος της ζωής και πρέπει να το συνειδητοποιήσεις. Να το καταλάβεις και να το αποδεχτείς. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται και σίγουρα για το καλό σου! Εμπιστεύσου επομένως την ροή της ζωής  σου και μην της πας κόντρα. Ο  καθένας μας εχει το προσωπικό του μονοπάτι, τη δική του στιγμή.

ΑΣΗΜΙΝΑ Η Αγγελική με κάλυψε πάρα πολύ καλά. Επιπλέον, θα συμβούλευα τον καθένα να δουλέψει μέσα του για να αγαπήσει τον εαυτό του, και αν το καταφέρει αυτό, όλα θα πάνε καλα!! 



Αγγελική Τζολοπούλου                                                            Ασημίνα Σακλάκη

Επισκεφθείτε το blog τους και διαβάστε τη δουλειά των κοριτσιών εδώ  > https://writaholicsskg.blogspot.com/

 

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2021

Μόνο [διά]λογος

 

Μόνο [διά]λογος

 

-"Απλά  σου ορμηνεύω μην με παρεξηγείς, για το καλό σου μην συγκρίνεις άλλο  την μοναδικότητά σου με κανέναν. Επιτέλους πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι αρκετός/η και η δύναμη σου είναι το ταλέντο που έχεις εσύ στον βαθμό που το έχεις. Σταμάτα να γκρινιάζεις, ναι ακούω τι λες, καταλαβαίνω, εντάξει ο άλλος έχει το ίδιο ταλέντο και είναι καλύτερος σου, ναι , ναι σύμφωνοι… έλα εντάξει σταμάτα τώρα τα κλαψουρίσματα…. μα καλά δεν βλέπεις ότι έτσι καταστρέφεις την υγεία σου, την ψυχική σου ηρεμία

Φίλτατε/η θα στο πω όσες φορές χρειαστεί, να χαίρεσαι όταν ακούς επευφησμούς για τους άλλους και όχι για εσένα, και ας σε αδίκησαν, και ας μην αναγνωρίζει κανείς απολύτως κανείς την αξία σου. Δεν σου φτάνει που στην αναγνωρίζει ο Θεός; Εξάλλου Εκείνος σου έδωσε την όποια αξία έχεις, όλα τα χαρίσματα και όλα τα τάλαντα. Στον Θεό οφείλεις τις επιτυχίες σου, εσύ Του έδωσες αξία; Τον ευχαρίστησες ποτέ; "

-"Είναι δύσκολο τι δεν καταλαβαίνεις; Μου είναι ανθρωπίνως αδύνατον να με μειώνουν να με χλευάζουν να με θεωρούν μωρό και ανάξιο ή να επαινούν μπροστά μου άλλα πρόσωπα, πιο έξυπνα, πιο όμορφα, πιο ικανά, πιο πιο πιο ενώ στη πραγματικότητα έχω και εγώ αξία που απλά δεν την βλέπουν και δεν καταλαβαίνω το γιατί!"

-" ίσως απλά δεν βλέπουν την αξία σου αυτά τα συγκεκριμένα άτομα. Έλα τώρα δεν ήρθε και η καταστροφή του κόσμου αν δεν λάβεις την επιθυμητή αναγνωσιμότητα από αυτούς που επιθυμείς. Τι είπες; Είναι σημαντικοί για εσένα; εσύ θέλεις αυτούς να σε επαινούν;
οκ οκ , αρχικά ένα ένα…. γιατί  να θέλεις να σε επαινούν, τι θα καταφέρεις με αυτό; να τονώσεις  τον εγωισμό σου μήπως; Να  επιβεβαιώσεις την ενδόμυχη ανάγκη σου ότι είσαι εσύ καλύτερος από όλους; Καλό είναι να μην βλέπεις τη ζωή και τους γύρω σου ως ανταγωνιστές σου. Όσο πιο σύντομα το συνειδητοποιήσεις αυτό τόσο το καλύτερο για εσένα. Ξέρεις κάτι; Πιστεύω ότι η δύναμη σου θα ήταν αυτή, αν κατάφερνες να μην συγκρίνεσαι, να μην επιθυμείς την ανωτερότητα, να συνειδητοποιείς και τη δική σου αναξιότητα, να μην θεοποιείς κανέναν άνθρωπο. Να βλέπεις την ομορφιά των συνανθρώπων σου και να χαίρεσαι ειλικρινά που ζεις ανάμεσα σε έναν όμορφο κήπο. Μα καλά, θα προτιμούσες δηλαδή να παρευρίσκεσαι ανάμεσα σε σκουπίδια ενώ εσυ να είσαι ένα πανύψηλο λαμπερό και φωτεινό ηλιοτρόπιο; Τι ζωή θα ήταν αυτή; Μάλλον στο τέλος θα κατέστρεφε το περιβάλλον και τη δική σου αβρότητα. Ενώ τώρα κοίτα πως ακτινοβολείς με την βοήθεια και των υπόλοιπων λουλουδιών που μοσχοβολούν, και όλοι μαζί παράγετε έναν άξιο κήπο, ο καθένας με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του."


21 Φεβρουαρίου 2021_ Κυριακή τελώνου και φαρισαίου