Έκλεισα προ πολλού την αναμετάδοση ειδήσεων απο την τηλεόραση όπως μου ορμήνεψαν οι ειδήμονες θετικής σκέψης και αυτοβελτίωσης. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό...
Η πληροφορία, και προπάντων η δυσχερής, γνωρίζει πολύ καλά πως να ταξιδεύει και μάλιστα με τον πιο παραδοσιακό τρόπο, από στόμα σε στόμα. Βέβαια, αυτό είναι και το τίμημα που πληρώνει κανείς ως κοινωνικό όν, ως άνθρωπος.
Ημέρες χαράς και γιορτής, πνευματικότητας και απολογισμού, και εξακολουθούν να ακούγονται οιμωγές, δεν σταματούν ποτέ! Άραγε δύναται να μείνει αμέτοχη στη θλίψη η ευπροσήγορη ψυχή;
Θα μπορούσαμε να συγγράψουμε ένα ολοκαίνουριο βιβλίο ανησυχίας, όπως αυτό του πρωτότυπου Πεσσόα, αν συλλέξουμε τις καθημερινές μας σκέψεις. Ωχαδερφισμός και ματαιότητα ή κατάθλιψη και πεσιμισμός; Μεταξύ αυτών σχοινοβατούμε καθημερινά και αναρωτιέμαι. Αναρωτιέμαι αν μπορούμε να βρούμε την παυσίλυπη στιγμή μας όντας παρόντες σε αυτόν τον χρόνο, σε αυτόν τον τόπο. Ίσως αυτό το πολυπόθητο σημείο ζέσεως να είναι τόσο απλό στην ιδιότητα της φύσης του αλλα τόσο περίπλοκο στην ανακάλυψη της χημείας του. Ακόμα και το πιο λαγαρό νου να φύεται την παρούσα στιγμή, αμφιβάλλω αν θα καταφέρει να αυτοπραγματωθεί μέχρι να δύσει ο ήλιος του.
Γιατί δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά για αυτοπραγμάτωση μιλάμε, για την ξακουστή εντελέχεια του Αριστοτέλη, για το "εν ενεργεία όν".
Πιστεύω όμως ακράδαντα στην αιωνιότητα, και αυτό προσωπικά με αναπαύει. Το γεγονός ότι η αυτοπραγμάτωση όντως επέρχεται την στιγμή εκείνη ακριβώς που η δοκιμασία μας τελειώνει, απαντάει λυτρωτικά στις ταλανισμένες μου σκέψεις.
Με συναισθηματικούς συνειρμούς, έτσι αποκαλύπτεται ο κόσμος, σιγά-σιγά, και ονειρευόμενοι πάντα με τα μάτια ανοιχτά. Τι και αν είμαστε θλιμμένοι, τι και αν η αβεβαιότητα μασουλάει την καρδιά, ψυχή πάντα είχαμε και θα έχουμε και αυτό είναι αρκετό για να νιώθουμε ευγνώμονες καθημερινά. Ψυχή πάντα θα έχουμε, αν δακρύζουν τα μάτια όταν είναι ανοιχτά!
|[Κ]|
Κυριακή Γαϊτανίδου
αρχιτέκτων μηχανικός-συγγραφέας
Copyright © 2022 Κυριακούπολη. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος
