Bιβλία/Books

βιβλία/books

Η αρχή της Κυριακούπολης.....

Ένας διαγωνισμός ήταν η έμπνευση και η δημιουργία της Κυριακούπολης....


«Θα ήθελα να ζούσα στο μέλλον. Θα ζούσα σε μια φανταστική πόλη που θα την έλεγαν Κυριακούπολη. Στην Κυριακούπολη θα κλωνοποιούσα τον εαυτό μου και έτσι θα υπήρχαν μόνο Κυριακές. Κάποιες από αυτές τις Κυριακές θα ήταν επιστήμονες και θα έφτιαχναν ιπτάμενα αντικείμενα. Στην πόλη αυτή δεν θα υπήρχαν λεφτά. Θα καλλιεργούσε η κάθε Κυριακή και θα ζούσαν έτσι. Θα υπήρχαν ιπτάμενα σπίτια και ιπτάμενα παπούτσια και ιπτάμενα καπέλα. Εγώ θα ήμουν η αρχηγός και η επιστήμονας της Κυριακούπολης.»
Κυριακή Γαϊτανίδου, 10 ετών, Θέρμη Θεσσαλονίκης



 ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ

       
1)  Μια ωραία επιλογή ειναι το βιβλίο : Ο ΑΛΧΗΜΗΣΤΗΣ

Ο Αλχημηστής είναι ένα απο τα  πιο γνωστά βιβλία του Paulo Coelho . Το αλληγορικό αυτό μυθιστόρημα, ακολουθεί έναν νεαρό βοσκό από την Ανδαλουσία, τον Σαντιάγκο, στο ταξίδι του στην Αίγυπτο μετά από επαναλαμβανόμενα όνειρα που είχε πως θα βρει εκεί κάποιον θησαυρό.Το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι το να βρει κάποιος το πεπρωμένο του, δηλαδή τον προσωπικό του μύθο.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ένας νεαρός Ισπανός βοσκός, ο Σαντιάγο, αποφασίζει ν' αναζητήσει τη μοίρα του. Η αναζήτησή του θα τον οδηγήσει στη Σαχάρα και τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Στο ταξίδι του θα γνωρίσει σοφούς βασιλιάδες και αλχημιστές. Ακολουθώντας τα σημάδια της μοίρας, θα συναντήσει μυστηριώδεις ανθρώπους και θα 'ρθει αντιμέτωπος με παράξενες καταστάσεις. 'Έτσι θα του τεθούν τα θεμελιώδη ερωτήματα της ύπαρξης, που θα τον αλλάξουν για πάντα. Θ' ανακαλύψει όμως ότι, όταν μπορεί κανείς να συγκεντρώνεται στο παρόν, τότε είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. 'Όπως είπε και ο ίδιος ο συγγραφέας μιλώντας για τον Αλχημιστή, «το σύμπαν συνωμοτεί για να μας βοηθήσει, όταν προσπαθούμε να ζήσουμε το προσωπικό μας όνειρο». Μέσα απ' αυτό το συγκλονιστικό βιβλίο, όπου συναντιέται ο μυστικισμός του Μεσαίωνα με το τραγούδι της ερήμου, ο Κοέλο μάς ανοίγει το παλιό μονοπάτι για τη γνώση του κόσμου: αυτό που περνά από την καρδιά.

10 ΑΠΟΦΘΈΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Στον “αλχημιστή”, ο Paulo Coelho μοιράζεται μια εκπληκτική ιστορία με μαθήματα συμβουλών που μπορούν αλλάξουν την ποιότητα της σκέψης, ακόμη και τη ζωή σου.

1) “Και, όταν θέλεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις.”

2) “Είναι η πιθανότητα του να πραγματοποιηθεί ένα όνειρό σου, που κάνει τη ζωή συναρπαστική.”

3) “Οι άνθρωποι είναι ικανοί, σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής τους, να κάνουν αυτό που ονειρεύονται.”

4) “Δε ζω ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον. Ενδιαφέρομαι μόνο για το παρόν.Αν μπορείς να συγκεντρώνεσαι μόνο στο παρόν, θα είσαι ευτυχισμένος.

5) “Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που κάνει ένα όνειρο αδύνατο να πραγματοποιηθεί: ο φόβος της αποτυχίας.”

“6) Όταν αγαπάμε, όλοι προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι από ό,τι είμαστε. Όταν προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι από ό,τι είμαστε, τα πάντα γύρω μας γίνονται καλύτερα.”

7) “Ένας είναι ο τρόπος για να μάθεις, μέσω της δράσης. Όλα όσα πρέπει να ξέρεις τα έμαθες μέσα από το ταξίδι σου.”

8) “Ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα του κόσμου;” ρωτάει το αγοράκι. Και ο γέρος απαντάει: “Είναι αυτό: σε μια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μας, χάνουμε τον έλεγχο του τι μας συμβαίνει και οι ζωές μας ελέγχονται από τη μοίρα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα του κόσμου.”

9) “Τα απλά πράγματα είναι τα πιο αξιοσημείωτα και μόνο οι σοφοί μπορούν να τα δουν.”

10) Όλοι φαίνεται να έχουν ξεκάθαρη ιδέα για το πώς θα έπρεπε να είναι οι ζωές των άλλων, αλλά κανένας δεν έχει για τη δική του.”

θέμα 1) Τα βιβλία αλλάζουν το μυαλό

Η ανάγνωση ενός συναρπαστικού μυθιστορήματος προκαλεί μεταβολές σε δίκτυα του εγκεφάλου.Οι ιστορίες διαμορφώνουν τη ζωή μας και σε ορισμένες περιπτώσεις καθορίζουν ένα άτομο» σημειώνει ο νευροεπιστήμονας Γκρέγκορι Μπερνς, διευθυντής του Κέντρου Νευροπολιτικής του Πανεπιστημίου Εμορι στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών και επικεφαλής της μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Brain Connectivity». «Θέλουμε να κατανοήσουμε πώς οι ιστορίες μπαίνουν στον εγκέφαλό μας και τι κάνουν σε αυτόν».

Προηγούμενες μελέτες έχουν εντοπίσει δίκτυα του εγκεφάλου τα οποία σχετίζονται με την ανάγνωση ιστοριών, οι περισσότερες όμως είχαν εστιάσει το ενδιαφέρον τους στις διεργασίες που συντελούνται τη στιγμή που διαβάζουμε μια ιστορία, και συγκεκριμένα «μικρά» διηγήματα. Οι ερευνητές του Εμορι θέλησαν να διερευνήσουν τι συμβαίνει στον εγκέφαλο μετά την ανάγνωση ενός μυθιστορήματος - κατά πόσον δηλαδή μια ιστορία που μπορεί να μας συναρπάσει αφήνει και «πραγματικά» σημάδια επηρεάζοντας μακροπρόθεσμα τα δίκτυά του.

θέμα 2) βιβλίο: ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ 

Πρόσφατα τελείωσα την ανάγνωση του μυθιστορήματος ” ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ”. Με εντυπωσίασε η εξέλιξη της  ιστορίας  και γενικά η πλοκή. Τα νοήματα του διηγήματος που παρουσιάζονταν ήταν ανεκτίμητα. Χαρακτηριστικά διαπιστώνετε μέσα απο την ιστορία οτι στην ζωή,και με τα δύσκολα ” προβλήματα”  αξίζει να ασχοληθεί κάποιος και να τα αντιμετωπίσει… αρκεί να μην παρασυρθεί και χαθεί μέσα σε αυτά όπως ο θείος Πέτρος….

Μια μικρή περίληψη του μυθιστορήματος : 

Ο νεαρός πρωτοπρόσωπος αφηγητής κατατρύχεται από την περιέργεια για τη ζωή του θείου του, του θείου Πέτρου, ο οποίος υπήρξε μια μαθηματική διάνοια, διέπρεψε στα νιάτα του σε πανεπιστημιακή έδρα του εξωτερικού, αλλά ξαφνικά τα παράτησε όλα, γύρισε στην Αθήνα και εδώ και χρόνια ζει απομονωμένος σ’ ένα σπιτάκι στην Εκάλη, καλλιεργεί τον κήπο του, δεν έχει ίχνος κοινωνικής ζωής, εκτός από τις σπάνιες φορές που πηγαίνει στη σκακιστική λέσχη. Είναι το “μαύρο πρόβατο” της οικογένειας, ο αποτυχημένος της ζωής, όπως τον θεωρούν οι δικοί του. Όλα αυτά εντείνουν την περιέργεια του νεαρού ανιψιού του.

Το “προσφιλές ανιψούδι”, όπως τον αποκαλέι ο θείος του, έχοντας και αυτός κλίση στα μαθηματικά, ζητά τη γνώμη του θείου του κατά πόσο νομίζει ότι είναι αρκετά προικισμένος γι’ αυτή την επιστήμη, την οποία και θέλει να σπουδάσει. Εκείνος κάνει μια συμφωνία μαζί του. Θα του θέσει ένα πρόβλημα. Αν το λύσει (θα έχει όλο το καλοκαίρι στη διάθεσή του), θα σημαίνει ότι πράγματι είναι προικισμένος για μαθηματικός, γιατί πιστεύει ότι ο μαθηματικός “γεννιέται, δεν γίνεται“, ή όπως το διατυπώνει στα Λατινικά “mathematicus nascitur, non fit“.  Αν δεν το αποδείξει, τον βάζει να ορκιστεί ότι δεν θα ακολουθήσει ποτέ τον κλάδο των μαθηματικών.

Το πρόβλημα έχει ως εξής: “Θέλω να μου αποδείξεις”, είπε, “ότι κάθε ζυγός αριθμός μεγαλύτερος του 2 μπορεί να εκφραστεί ως άθροισμα δύο πρώτων“. Ο νεαρός ξέρει βεβαίως ότι πρώτοι λέγονται οι αριθμοί που δεν διαιρούνται παρά μόνο με τη μονάδα και τον εαυτό τους, όπως το 2, 5, 7, 11 κ.λπ. Αφού λοιπόν βασανίστηκε ένα καλοκαίρι, χωρίς βεβαίως να λύσει το πρόβλημα, φεύγει στην Αμερική για σπουδές. Όμως εκεί, τυχαία θα ανακαλύψει το μαρτύριο στο οποίο τον είχε υποβάλει ο θείος του και θα τον πλημμυρίσει η οργή.

Γυρίζοντας για τις καλοκαιρινές διακοπές θα επισκεφθεί τον θείο του και με έντονο ενδιαφέρον θα ακούσει από τον ίδιο την ιστορία του, την εξιστόρηση της θεωρούμενης ως σπαταλημένης ζωής και τα συναισθήματά του θα μεταστραφούν για άλλη μια φορά.

Υπαρκτά πρόσωπα, διάσημοι μαθηματικοί όπως ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, ο Χάρντυ, ο Λίτλγουντ, ο Τιούρινγκ κ. ά. εμπλέκονται στην αφήγηση του θείου Πέτρου. Οι ανατροπές τόσο στη ζωή του ανιψιού όσο και στην αφηγημένη ζωή του θείου διαδέχονται η μια την άλλη, κρατώντας μας αμείωτο το ενδιαφέρον.

Η εικασία του Γκόλντμπαχ διαδραματίζει, βεβαίως κυριαρχικό ρόλο στο βιβλίο. μα πάνω απ’ όλα στο μυθιστόρημα υμνείται η γοητεία των αριθμών, η έρευνα των σχέσεων μεταξύ τους, που δεν έχουν απαραίτητα σχέση με πρακτικές εφαρμογές. “Οι μαθηματικοί τέρπονται από τις μελέτες τους όπως οι σκακιστές από το παιχνίδι τους. Για την ακρίβεια, η ψυχολογία του μαθηματικού ερευνητή είναι πολύ κοντύτερα σε αυτήν του ποιητή ή του μουσικοσυνθέτη, του ανθρώπου που τον απασχολεί η δημιουργία του Ωραίου και η αναζήτηση της Αρμονίας και της Τελειότητας”. 

Εξού και η ζωή του μαθηματικού ερευνητή είναι μια ζωή μοναξιάς. “Με την πιο πραγματική έννοια της λέξης, ζει σ’ ένα κόσμο εντελώς απρόσιτο, όχι μόνο στους πολλούς, αλλά και στο άμεσο περιβάλλον του. Ακόμα και οι οικείοι του δεν μπορούν να μετάσχουν ουσιαστικά στις χαρές και τις λύπες του, αφού τους είναι αδύνατο να καταλάβουν το περιεχόμενό τους”.

“Ο μη μαθηματικός”, μας λέει ο Δοξιάδης, “δεν μπορεί να αντιληφθεί τις απολαύσεις που στερείται. Το αμάλγαμα Αλήθειας και Ομορφιάς που αποκαλύπτεται μέσα από την κατανόηση ενός σημαντικού θεωρήματος δεν απαντιέται σε καμία άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα, εκτός από-φαντάζομαι, δεν ξέρω-τη μυστική θρησκευτική εμπειρία”.

ρητά σοφών

Πώς θα δαμαστεί μέσα στον άνθρωπο το θηρίο που τείνει προς την πλεονεξία και τη βία;
Ο Μακιαβέλι θ’ απαντούσε: με τον εξαναγκασμό του Νόμου.
Οι απαισιόδοξοι: με τη Χάρη του Θεού.
Οι αισιόδοξοι: με την Παιδεία.
Ευ. Παπανούτσος

Η αξία ενός ανθρώπου θα πρέπει να εξετάζεται με βάση ότι δίνει και όχι ότι μπορεί να λάβει. Προσπάθησε να μην γίνεις ένας άνθρωπος της επιτυχίας, αλλά ένας άνθρωπος της αξίας».
Albert Einstein.

Κάθε μέρα υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι η εσωτερική και εξωτερική ζωή μου βασίζονται σε κόπους άλλων ανθρώπων, ζωντανών και νεκρών, και θα πρέπει να καταβάλλω δυνάμεις, προκειμένου να δώσω στο ίδιο μέτρο με αυτά που έχω λάβει και συνεχίζω να λαμβάνω».
Albert Einstein.

 Η αμφιβολία είναι η αρχή της σοφίας» Αριστοτέλης

«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο— καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο— το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή» Νίκος Καζαντζάκης – Ασκητική 

Ζωή είναι να μην ζεις μόνο για τον εαυτό σου!» Μένανδρος 

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ

1)ΜΠΑΛΑΝΤΕΡ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Άθλος του Ηρακλή Πουαρό

Σε μια έκθεση από ταμπακέρες στο Ουέσσεξ Χάουζ, ο Ηρακλής Πουαρό συναντά έναν ιδιόρρυθμο και εκκεντρικό συλλέκτη: τον κύριο Σαϊτάνα. Ο άνθρωπος αυτός, έχει αποκτήσει κακή φήμη από τα μακάβρια πάρτυ που διοργανώνει. Σ’ ένα απ’ αυτά προσκαλεί και τον Πουαρό, με μια μοναδική πρόκληση. Καλεσμένοι θα είναι και τέσσερις άνθρωποι, που κατάφεραν να διαπράξουν φόνο και να διαφύγουν της δικαιοσύνης.

Οι τέσσερις καλεσμένοι δείχνουν εντελώς αθώοι. Είναι ο ταγματάρχης Ντέσπαρντ, εξερευνητής, η Ανν Μέρεντιθ, μια χαριτωμένη ύπαρξη, ο δρ. Ρόμπερτς, διάσημος γιατρός και η κυρία Λόριμερ, χήρα. Καλεσμένοι στο ίδιο πάρτυ τρεις άλλοι διάσημοι χαρακτήρες: ο συνταγματάρχης Ρέις, ο αρχιεπιθεωρητής Μπατλ και η κυρία Όλιβερ. Δύο τραπέζια μπριτζ στήνονται και οι καλεσμένοι παίζουν, ενώ ο οικοδεσπότης κάθεται αναπαυτικά κοντά στη φωτιά, ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν οι επτά από τους καλεσμένους, καθώς ο όγδοος έχει καταφέρει να τον δολοφονήσει, σχεδόν μπροστά στα μάτια τους.

Ποιος παίκτης είναι ο δολοφόνος;

Κυριακουπολιστικες Ιστορίες

Ιστορία 1) ΜΙα βόλτα στην ελληνική πόλη μου

Κάθε φορά που αποφασίζω να βγω βόλτα στην περιοχή μου είμαι πλημμυρισμένη απο ευχάριστα συναισθήματα και όμορφες εικόνες ενος τέλειου κόσμου που προβάλλονται στο μυαλό μου. Απο την στιγμή όμως που επιχειρώ ανυποψίαστα να ανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου, οι ευχάριστες εικόνες, τα συναισθήματα, οι ωραίες μελωδίες που άκουγα στο ραδιόφωνάκι μου και οι ευωδιές μέσα απο το σπίτι, μετατρέπονται σε μια φρικτή κινηματογραφικη ταινία τρόμου αφού όλες αυτές οι αισθήσεις αντικαθίστανται με τα απαίσια ουρλιαχτά μηχανημάτων του δρόμου, μυρωδιές τρομακτικές απο τα σκουπίδια που έχουν πλυμηρησει τα πεζοδρόμια και απο το νέφος που προκαλεί αυτό το γκριζωπό χρώμα στους μπλε ουρανούς της φαντασίας μου. Το δράμα όμως δεν τελείωσε ακόμα. Διατηρώντας την ψυχραιμία μου και εισπνέοντας λίγο βρώμικο αέρα απο το περιβάλλον, κατά φέρνω να οραματιστω ξανά ενα καλύτερο αύριο. Συνεχίσω λοιπον την βόλτα μου μέχρι να με σταματήσει ενα αυτοκίνητο ή μια μηχανή. Ζαλισμένη απο τον αέρα που αναπνέω τόση ώρα, απολογούμε στον ιδιοκτήτη του οχήματος καθώς περπατούσα στον δρόμο εμποδίζοντας έτσι την κυκλοφορία. Αμέσως μετά όμως συνιδιτοποιώ  οτι βρισκόμουν επάνω στο πεζοδρόμιο και όχι στη μέση του δρόμου και οτι το όχημα εμπόδιζε την δική μου κυκλοφορία οχι εγω την δική του.!!! Προσπερνώντας αυτο το συμβάν και προσπαθώντας να ξαναβρω την ψυχική μου γαλήνη, άκουσα απο μακρυα υπέροχα άσματα γαβγίσματος. Σε δευτερόλεπτα τέσσερα αδέσποτα σκυλιά παρεβρίσκονταν δίπλα μου κρατώντας μου συντροφιά. Επειδή όμως έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τους σκύλους-τους φοβάμαι- άρχισα να αυξάνω την ταχύτητα του βαδίσματός μου και σε λίγο η αύξηση αυτη έγινε τρέξιμο. Οι 4 όμως φανατικοί  οπαδοί μου συνέχιζαν να με ακολουθούν γαβγίζοντας και τρέχωντας απο πίσω μου. Χωρίς να το καταλάβω είχα τρέξει γύρω απο το τετράγωνο του σπιτιού μου. Τρέχοντας λοιπόν άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα αφήνοντας τις φωνές ων σκυλιών, τους ρύπους,τα αυτοκίνητα. Αναρωτιέμαι λοιπον κάθε φορά που βγαίνω έξω, μήπως φταίω και εγώ για την κατάσταση που επικρατεί; Θα μπορέσω κάποτε να ανοίξω την πόρτα και να αντικρίσω τον ονειρεμένο τόπο που φαντάζομαι;  ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΑϊΤΑΝΙΔΟΥ    

Copyright © 2014 Κυριακούπολη. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.




Κυριακουπολίστικα ποιήματα
συγγραφέας: Kυριακή Γ.

έτος: 2014-2015

Το Δέντρο της Γνώσης

Όμοια είναι η γνώση με ένα δέντρο.

Διαθέτει ρίζες δυνατές και θεμέλια ισχυρά

Κορμός του δέντρου είναι η θέληση η πραγματική

που η γνώση απαιτεί για να τραφεί.

Κλαδιά αμέτρητα η γνώση και μακρά

που απλώνονται ανεπαίσθητα.

Τα φύλλα πάνω στα κλαδιά,

τα νέα και όχι τα παλιά,

είναι αυτά με τα οποία ο κόσμος προχωρά.

Κι’ όπως ένα δέντρο χρειάζεται νερό,

έτσι και η γνώση δυναμώνει,

με το πάθος για ανακάλυψη, την συνεχή απορία,

την αναζήτηση και την σωστή παιδεία.

Νεκρή Ζωή

Νεκρή ζωή εκείνη,

που μόνο τα μάτια και το σώμα ακολουθεί.

Νεκρή ζωή εκείνη,

που βλέπει αδικίες και σιγεί.

Νεκρή ζωή εκείνη,

που για τους άλλους αδιαφορεί,

δεν αγαπά και δεν συγχωρεί.

Όταν η καρδιά δεν είναι πυξίδα στο χάρτη της ζωής,

τότε δύσκολα θα βρεις

το μυστικό της ωραίας διαδρομής.

Θα ‘ναι ταξίδι χωρίς λιμάνι κι ανεκτίμητα δώρα,

μες στη σκοτεινιά και την άγρια μπόρα.

Νεκρή ζωή παρ’ όλα αυτά,

δεν θα έχει εκείνος που δεν θα τα τηρήσει,

αλλά αυτός που δεν θα προσπαθήσει.

Copyright © 2014 Κυριακούπολη. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.

Η φύση και οι μπελάδες της

Σήμερα ήταν η πιο δύσκολη μέρα του χρόνου.  Ήρθε το φθινόπωρο!  Είχα πολλές προετοιμασίες και όλες έπρεπε να ολοκληρωθούν.  Και δεν φτάνει που είχα ένα σορό δουλειές να τακτοποιήσω, άκουγα και παράπονα από όλους.  Ουφ, δεν αντέχω άλλο… Δεν καταλαβαίνουν… Όλες οι αποφάσεις που παίρνω λαμβάνονται για το καλό όλων μας, για να γυρίζει και να συνεχίζει να γυρίζει ο πλανήτης μας σωστά.

Παρόλα αυτά το Φθινόπωρο αποτελεί τη δυσκολότερη εποχή του χρόνου, είναι τόσες πολλές οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν.  Πρώτα από όλα πρέπει να ξυπνήσω το Καλοκαίρι, να του ετοιμάσω τις βαλίτσες για την Αυστραλία και έπειτα να το αποχαιρετίσω.  Στη συνέχεια ενημερώνω το Φθινόπωρο μέσω facebook να έρθει και αναμένοντάς το, ετοιμάζω όλες τις άλλες δουλειές προκειμένου να εκτελεστούν  με ακρίβεια για τους υπόλοιπους τρεις μήνες.

Κάθε χρόνο τα ίδια… Κάθε χρόνο το ίδιο άγχος, η ίδια πίεση… Δεν αντέχω άλλο.  Τόσα χρόνια ποτέ δεν είχα ακούσει ούτε μία διαμαρτυρία για τις εντολές που δίνω και τις εργασίες που αναθέτω.  Αυτή τη φορά κάτι καινούργιο και περίεργο προέκυψε. Για να γίνω πιο σαφής: Πρώτα πρώτα συγκέντρωσα την ομάδα της χλωρίδας.  Ξεκίνησα από τα δέντρα διατάζοντας τα φυλλοβόλα να αρχίσουν σταδιακά να ρίχνουν τα φύλλα τους, όπως άλλωστε γίνεται κάθε χρόνο. Τότε ήταν που ξεκίνησε η επανάσταση και οι ριζοσπαστικές ιδέες.

-          «Όπα, όπα, ένα λεπτό. Πάλι εμείς θα ρίξουμε τα φύλλα μας που με τόσο κόπο αποκτήσαμε;  Και δεν κατάλαβα, για πιο λόγο μητέρα;  Και γιατί αυτή τη φορά να μην γδυθούν τα αειθαλή,  όλα κι όλα, στο κάτω-κάτω και εμείς κρυώνουμε!» Μου δήλωσε με επιτακτικό τόνο ο εκπρόσωπος των φυλλοβόλων.

-          «Με πιο δικαίωμα μας πιάνετε στο στόμα σας; Εσείς να κοιτάτε τη δουλειά σας και εμείς τη δική μας», απάντησαν οργισμένα τα αειθαλή που θίχτηκαν.

Και τότε ήταν που ξεκίνησε η διαμάχη.  Πριν προλάβω να τους χωρίσω και να τους δώσω να καταλάβουν την αναγκαιότητα του διαφορετικού τους έργου, είχαν ξεφυλλιαστεί. 

Αυτά τα παιδιά μου δημιουργούν τρομερό πονοκέφαλο.  Αυτή τη φορά όμως βγήκαν από τα όριά τους.  Η μόνη λύση για να τους κάνω να με ακούσουν ήταν τα καιρικά φαινόμενα. Ένας δυνατός άνεμος μπορούσε να σταματήσει επιτέλους τον καυγά τους, και να μου δώσουν προσοχή. Έτσι λοιπόν επικαλέστηκα τη δύναμη του ανέμου να με βοηθήσει, όμως προς έκπληξή μου ο άνεμος αρνήθηκε δηλώνοντας ότι δεν ήταν δούλος μου κι ήταν ήδη αρκετά κουρασμένος με τα μελτέμια του Αυγούστου.  Ήθελε διακοπές!

                Το κακό επιδεινώθηκε  στην συνέχεια:  δεν αρκούσε μόνο ο εμφύλιος των δέντρων άρχισαν και τα λουλούδια.

-          «Μητέρα, μητέρα, να σε ρωτήσω κάτι;» Μια λεπτή γλυκιά φωνούλα απευθύνθηκε σε εμένα. 

Έσκυψα και αντίκρισα την  μικρούλα Γιάνκεα.

-          «Ορίστε Γιάνκεά μου, τι σε απασχολεί;»  Της αποκρίθηκα όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα ξεχνώντας για λίγο τη σύγχυση που μου είχαν προκαλέσει τα φυλλοβόλα και τα αειθαλή.

-          «Θέλω να ρωτήσω γιατί φυτρώνω μοναδικό σε όλο τον πλανήτη, εκεί επάνω στον Όλυμπο.  Νιώθω μοναξιά και πάντα είμαι κοντά σε βράχια και σκιερά μέρη γεμάτο υγρασία χωρίς κανένα άλλο φυτό ή λουλουδάκι για να μιλήσουμε.»

Ομολογώ πως δεν περίμενα αυτή την συμπεριφορά από την Γιάνκεα.  Τώρα τι να της πω, πώς να της το εξηγήσω;  Θα καταλάβει ή θα επιμένει ότι θέλει παρέα;  Πρωτού προλάβω να απαντήσω στο παραπονεμένο μωβ «λουλούδι του Ολύμπου», ξεπετάγετε η Grayi diphylleia.

-          «Σε παρακαλώ μητέρα, αυτόν τον Σεπτέμβρη κάνε τον ηλιόλουστο.  Ας μη βρέχει πολύ!  Δεν θέλω τα λευκά μου πέταλα να γίνονται διαφανή με  κάθε σταγόνα νερού!  Όλα τα άλλα λουλούδια επιδεικνύουν  την χάρη και την ομορφιά τους.  Εγώ γιατί να μη φαίνομαι;» , μου παραπονέθηκε και ένα δάκρυ κύλισε στα πέταλά της κάνοντάς τα μονομιάς διάφανα και λεπτά σαν το χαρτί.

-          «Μα τι λες Grayi μου…  χωρίς το νερό πως θα τραφείς, πως θα ζήσεις;»  Την αγκάλιασα και της είπα προκειμένου να καταλάβει την αναγκαιότητα του νερού.  « Εξ άλλου, αυτή σου η ιδιότητα σου προσδίδει μία ιδιαίτερη και προσωπική ομορφιά».

-          «Εγώ, εγώ, γιατί να μυρίζω τόσο άσχημα όταν όλα τα άλλα λουλούδια ευωδιάζουν;»  Δήλωσε ο άμορφος φαλλός που περίμενε υπομονετικά τη σειρά του για να τονίσει την δυσαρέσκειά του.

-          «Το κάθε λουλούδι προσελκύει τα κατάλληλα έντομα με σκοπό την επικονίασή τους μέσω της μυρωδιάς. Μη θλίβεσαι όμως αγαπημένε μου άμορφε, έχεις άλλες χάρες.  Συνειδητοποίησες ποτέ πόσο ξεχωριστό είσαι;  Εσύ, σε αντίθεση με τα άλλα φυτά ψιλώνεις μέχρι και έξι μέτρα και κοιτάζεις την πλάση από ψιλά… Κάποιοι άλλη δεν έχουν αυτή την ευκαιρία.  Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ευγνώμονες με αυτά που έχουμε»,του εξήγησα.  

Οι ερωτήσεις των μελών της ομάδας “Χλωρίδα”  άρχισαν να με βομβαρδίζουν.

-          «Γιατί να έχω ρίζες;  Νιώθω αιχμάλωτο»

-          «Εγώ γιατί δεν δημιουργώ καρπούς;»

-          «Σε τι χρησιμεύω;  Πως βοηθάω το οικοσύστημα;»

Δυστυχώς δεν προλάβαινα να απαντήσω σε όλους, είχα τόσες πολλές υποχρεώσεις.  Έπρεπε να τακτοποιήσω και τα θέματα της άλλης ομάδας, της Πανίδας, η οποία φανέρωνε και αυτή όρεξη για κουβέντα.

-          «Σε τρεις μήνες θα πρέπει να κοιμηθώ πάλι και δεν θέλω.  Έχω τόση όρεξη να εξερευνήσω τον κόσμο και δεν έχω βιώσει ποτέ τον κρύο χειμώνα, είναι άδικο»,  παραπονέθηκε μία μικρή αρκουδίτσα την οποία δεν ευχαριστούσε η χειμερία νάρκη.

Έπειτα και κάποια άλλα ζώα παρουσίαζαν παρόμοιες ανησυχίες, αλλά εγώ ήμουν τόσο ταραγμένη και η υπομονή μου για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια είχε εξαντληθεί, αφού ακόμη και τα στοιχεία με πρόδωσαν – οι πιο έμπιστοι βοηθοί μου.

Το νερό δήλωνε κουρασμένο, πληγωμένο και θιγμένο, ενώ ισχυρίζονταν ότι κανένας δεν εκτιμούσε την προσφορά του και το τρέξιμο που έκανε.

-          «Τόσα χρόνια διανύω τον ίδιο κύκλο – από τον ουρανό στη γη και πάλι πίσω – και ως αποτέλεσμα καμία αναγνώριση, κανένα ευχαριστώ, όλοι με θεωρούν δεδομένο.  Μήπως να ξεκουραστώ για λίγο;»

Στην αποκορύφωση της απελπισίας μου ήρθε και με βοήθησε το δεξί μου χέρι, ο πολυαγαπημένος μου σύζυγος, ο Ήλιος.  Είδε την ηττοπάθεια στην οποία είχα περιέλθει και μου έδωσε κουράγιο.  Με τις δυνατές του αχτίνες φώτισε τα πάντα πάνω στη γη και μονομιάς είχα κερδίσει την προσοχή όλων.  Χωρίς να χάνω καιρό άρχισα να απαντώ μία μία τις ερωτήσεις και τους προβληματισμούς όλων των στοιχείων της Χλωρίδας και της Πανίδας.  Με άλλα λόγια το ηθικό μου είχε αναπτερωθεί.  Είχα ανακτήσει πίσω την υπομονή μου, αλλά και το θάρρος μου, για να συνεχίσω το δύσκολο και απαιτητικό έργο μου.

Έτσι λοιπόν εξήγησα στα πολυαγαπημένα μου παιδιά, χωρίς φλυαρίες, ότι όλα τα αγαπώ εξίσου με τις ιδιαιτερότητές τους και την διαφορετικότητά τους.  Ο καθένας ενεργεί σύμφωνα με την φύση του και με τον δικό του τρόπο συμβάλει στο οικοσύστημα όπως μπορεί.  Επιπλέον,  χωρίς την ποικιλομορφία η ζωή δεν θα είχε ενδιαφέρον.

Στη φύση άλλωστε τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τους εξήγησα ότι τα έχω μελετήσει όλα με σοφία και σύνεση προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει το όμορφο σπίτι μας, η γη μας.  Όλοι αγωνιζόμαστε για τον ίδιο στόχο και επωμιζόμαστε  την ευθύνη που μας αναλογεί!

  

Συγγραφέας : Κυριακή ΓαΪτανίδου
1ο βραβείο διηγήματος διαγωνισμού " μια οικολογική διαδρομή- γεφυρώνοντας τον λόγο με το πράσινο περιβάλλον"


Copyright © 2014 Κυριακούπολη. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.