[Υπήρξα ένας Ροβινσών]
Οι λέξεις μας, οι σκέψεις μας, πλέον νωχελικά γκρεμίζουν το φράγμα του ήχου
Και οι μεγάλοι ποιητές χειροκροτούν με δάκρυα στα χέρια
Πως καταντήσαμε έτσι;
Κάποτε υπήρξα ένας Ροβινσώνας του εαυτού μου,
ένας Ροβινσών των λέξεων, των σκέψεων
Μέχρι που με βρήκε ένα άνετο πλοίο
Βρήκα ένα άνετο πλοίο
και με έσωσε ,σώθηκα, βολεύτηκα,
δεν χρειαζόταν να μιλάω, να σκέφτομαι,
να υπενθυμίζω στον εαυτό μου τον εαυτό μου,
τώρα όλοι με ήξεραν, δεν θα χανόμουν ποτέ
μέχρι που (ξανα)χάθηκα.
|[Κ]|
Κυριακή Γαϊτανίδου
21/3/2021
όταΝ μια Εικονα παίΡνει σάρκα απο επίθετα και Οστά απο ουσιαστικά
τοτε Γεύεσαι λίγο απο την ψυχΉ του ποιητή
τοτε Ακούς και αισθάνΕσαι την Ροή της Αφηρημένης Σκέψης
Copyright © 2021 Κυριακούπολη. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου