Μία Ελληνίδα μητέρα απαντά στις ερωτήσεις της Κυριακούπολης με θέμα “empty nest” , δηλαδή για την ενηλικίωση των παιδιών και την επίδραση που έχει αυτό στο σπίτι……
1) Τι ηλικίες είναι τα παιδιά σας?
“15 και 17 χρονών.”
2)Επομένως συνειδητοποιήται οτι έφθασε ο καιρός όπου θα αποχωριστούν την οικογενειακή εστία που τους ανέτρεφε 18 χρόνια. Πως νοιώθετε γιαυτό?
” Τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Πρώτα απο όλα, νοιώθω χαρά καθώς γνωρίζω οτι τα παιδιά μου είναι πλέον ανεξάρτητα να δημιουργήσουν την δική τους ζωή και να λάβουν σοβαρές και ώριμες αποφάσεις για τα επόμενα χρόνια. Παρόλα αυτά, o τρόμος και η λύπη εγκυμονούν . Η ανησυχία οφείλεται στην πιθανή λάθος καθοδήγηση για ανεξαρτησία για την οποία εμείς οι γονείς δεν παρείχαμε στα παιδιά μας για υπερπροστατευτικούς λόγους. Επιπλέον στις μέρες μας ελοχεύει και ο φόβος της οικονομικής ανεξαρτικοποίησης, κατι απο το οποίο τα περισσότερα νέα παιδιά υστερούν. Η λύπη οφείλεται στο ότι δεν θα μου δίνεται πλέον η ευκαιρία να φροντίσω τα παιδιά μου επειδή θα είναι ενήλικες έχοντας τις δικές τους ασχολίες. 3) Ποιά είναι η άποψή σας? Πιστεύεται οτι τα 18 είναι μια ανώριμη ηλικία για την έπαρση αυτόνομων αποφάσεων?
” Είναι μια αρκετά ώριμη ηλικία απλά απαιτεί προσαρμογή στις διάφορες συνθήκες της ενήλικης ζωής. Φυσικά, καταλυτικό ρόλο έχει το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν τα παιδιά. Δηλαδή πώς ανατράφηκαν, οι συζητήσεις με τους γονείς κατα την εφηβική ηλικία, και η επίλυση διάφορων προσωπικών ζητημάτων με την καθοδήγηση των γονέων. Απο την άλλη πλευρά , οι 18χρονοι είναι ακόμα έφηβοι ( eighteen) , συνεπώς δεν έχουν εμπειρίες ( ομιλούμενη για φυσιολογικές καταστάσεις οικογενειών). “
4) Είστε υπέρ ή κατά αυτού του στερεότυπου της φυγής απο το σπίτι στην ηλικία των 18 και ποιά θεωρείται εσείς κατάλληλη ηλικία?
“Είμαι υπέρ καθώς πρέπει απο κάπου να ξεκινήσει η ενήλικη ζωή. Η κατάλληλη ηλικία είναι τα 18 κατα την αγνώμη μου, επειδή δεν χρειάζεται να απομακρυνθούν απο τους γονείς τους. Μπορούν να νοιώθουν την συμπαράσταση και την βοήθεια αλλά συνχρόνως να είναι αυτόνομοι ενήλικες. Να αναφέρω ότι ελευθερία δεν εννοώ την σημασία που είναι της μόδας ως << ΖΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΜΟΝΟ ΜΙΑ>> αλλα, με την έννοια της ανεξαρτηκοποίησης απο το σπίτι και τους γονείς. Αυτό το αίσθημα μπορούν να το κατανοήσουν παιδιά χωρίς απωθημένα και απαγορεύσεις κατα την εφηβική ηλικία !
5) Πώς θα απασχολείστε τώρα που στο σπίτι θα πάψουν να ακούγονται παιδικές φωνές? ” Πρόβλημα….γιατί έχω συνηθίσει. Βέβαια κύριος παράγοντας είναι η καριέρα καθώς κάποιοι συνεχίζουν το επάγγελμά τους. Επίσης ανάλογα στην σχέση του παιδιού με τον γονιό, αν θα κρατήσουν στενή και συχνή επαφή ή όχι.! Παρόλα αυτά νοιώθεις ανακούφιση καθώς θα υπάρχουν ελεύθερες και προσωπικές στιγμές εφόσον παύει να υπάρχει η αγωνία του μικρού σου παιδιού.”
6) Εσείς πώς νιώθατε όταν είχε έρθει η δικιά σας σειρά να απλώσετε τις φτερούγες σας και να απομακρυνθείτε απο το πατρικό σας σπίτι? ” Εγώ ήμουν άλλη περίπτωση. Δέν ένοιωθα ποτέ ελεύθερα, ήθελα πάντα να φύγω. Είναι αυτό που ανέφερα προηγουμένως για τα απωθημένα του παιδιού. ”
7) Τι γνωρίζεται για τα ” boomerang kids” ? Πως το αντιλαμβάνεστε? ” Είναι μια τραγωδία και ο λόγος οικονομικός! Είναι λυπιτερό καθώς τα παιδιά έχουν πλέον γίνει ανεξάρτητοι ενήλικες όταν απιστρέφουν στο σπίτι μετά τις σπουδές. Κόβονται τα φτερά τους και γίνονται ξανά παιδιά . Εχουν διαφορετικές απαιτήσεις και πολλές φορές συνίθειες τις οποίες δεν εγκρίνουν οι γονείς ξεχνόντας οτι δεν είναι πλέον παιδια!
8 ) Τι συμβουλή θα θέλατε να μοιραστείτε σε μητέρες όπου βιώνουν αυτήν την φάση της ζωής? ” Να αγαπάτε τα παιδιά σας δείχνοντάς τους ότι θα τους στηρίζεται πάντα αλλά όχι να εκμεταλευτούν αυτήν σας την βοήθεια αγάπης που θα προσφέρεται….. ”
Copyright © 2014 Κυριακούπολη. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.
Μου αρεσε ιδιαιτερα αυτη η συνεντευξη....
ΑπάντησηΔιαγραφή