Θραύσμα
καλοκαιριού στα τέλη του Νοέμβρη
(Αζουλέζου)
Αμυχή στην ήδη
υπάρχουσα ουλή
σειέται η γή.
Η αντανάκλαση θολή και το χρυσό τριαντάφυλλο παραμένει εκεί
σαν κάτι να προσδοκεί από το μπλέ βαθύ.
Εύθραυστο φοβάμαι μην
χαθεί
μια ανάμνηση καλοκαιρινή
άγνωστη σε μένα και αυτό μου αρκεί
για να διαφυλάξω το διαμάντι ενός ξένου
Διαβάζω τα
ξεθωριασμένα πέταλα ένα ένα από την αρχή
μέχρι να μου πει την ιστορία που αυτό επιθυμεί
αντικειμενικός κριτής στέκομαι θαρρείς
δήμιος πάντα ένας δικαστής
ορρωδώ στη ραστώνη της στιγμής
Να συνέλθω προσπαθώ
να αφήσω θαμμένο το ξένο θραύσμα επιθυμώ
αλλόκοτα τα ποιητικά δεσμά
δεν θα μπορέσω να ελευθερωθώ ποτέ ξανά.
|[K]|
Κυριακή Γαϊτανίδου
2020
|[Κ]|
όταΝ μια Εικονα παίΡνει σάρκα απο επίθετα και Οστά απο ουσιαστικά
τοτε Γεύεσαι λίγο απο την ψυχΉ του ποιητή
τοτε Ακούς και αισθάνΕσαι την Ροή της Αφηρημένης Σκέψης
Copyright © 2020 Κυριακούπολη. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου