Did you miss something? Keep Reading

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2020

To δρομάκι της σιωπής_ μια μικρή ιστορία σκέψης

 

To δρομάκι της σιωπής

 

Κάποτε βρέθηκε στο δρόμο της σιωπής ένα μικρό και ασήμαντο ίχνος ήχου. Θα λέγαμε ίσως ότι έμοιαζε κάπως τσιριχτό και ταυτοχρόνως πομπώδες λες και είχε βαλθεί να δημιουργήσει απλά τύρβη γύρω του. Το στενό δρομάκι της σιωπής που πότε του δεν συνήθιζε να εντυπωσιάζει, τώρα είχε κινήσει τα βλέμματα και την προσοχή όλων.

 

-"Το ακούς αυτό? Είναι τόσο ενοχλητικό! Απο που πηγάζει, απαιτώ να σταματήσει τώρα!" ούρλιαξε η σκέψη που φύτρωνε σε μορφή πόας πλάι στο δρομάκι.

 

-"και το ακούω και το αισθάνομαι. Σκοπεύω να διαμαρτυρηθώ πριν αυτό το ατυχές γεγονός καταστεί status quo για το δρομάκι μας." Ξεφώνισε οργισμένα το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου που ξάπλωνε σαν δροσοσταλιά πάνω στη σκέψη.

 

Το ίχνος του ήχου δεν μπορούσε να ακούσει καθαρά τις φωνές των κατοίκων στο δρομάκι της σιωπής καθώς εξέπεμπαν σε διαφορετικές συχνότητες. Όμως ένιωθε τα κύματα της αρνητικότητας τους και σε καμία περίπτωση δεν είχε επισκεφθεί το δρομάκι της σιωπής για να νιώσει σαν σκύβαλο απο τους δυο αυτούς "σιωπηλούς" γείτονες.

 

-"Με συγχωρείτε? Μου επιτρέπεται να πω κάτι? Δεν ήθελα να σας ανησυχήσω με την εκκωφαντική μου αναπνοή. Είμαι ενα ίχνος ήχου οι φίλοι με φωνάζουν Συμβάν. Συγγνώμη αν θορυβηθήκατε απο τον ερχομό μου στο δρομάκι της σιωπής, δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να διαταράξω τον τιμαλφή για εσάς ύπνο. Περπατούσα στο πανέμορφο αυτο άλσος και δεν μπορούσα να αφήσω αμελητέα την γοητευτική σιωπή που ερχόταν από το μέρος αυτο απο οπου και ησυχάζετε. Και παλι με συγχωρείτε. "

ψιθύρισε αβρά το Συμβάν απευθυνόμενο στην πόα και στη δροσοσταλιά, και προχώρησε στο δρομάκι της σιωπής συνεχίζοντας τον τσιριχτό ήχο όπου και πρώτα παρήγαγε.

Η σκέψη μαλάκωσε, το ίχνος του ήχου τρύπησε εκκωφαντικά το φύλλωμα της και εκείνη άρχισε σταδιακά και ήσυχα για πρώτη φορά να καίγεται μέχρι που εξαφανίστηκε στη σιωπή. Το αριστερό ημισφαίριο πάγωσε και απο δροσοσταλιά εγινε μια μικρή χιονονιφάδα που έλιωσε με τις πρώτες πρωινές ακτίνες του Ήλιου της Χαράς, που φώτισε για άλλη μια φορα εκείνο το πανέμορφο πρωινο στο δρομακι της σιωπής.

 

συγγραφέας Κυριακή Γαϊτανιδου 2020_το δρομακι της σιωπής

 Copyright © 2020 Κυριακούπολη. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου