Αιωνία η μνήμη σου πράσινο!

 [Ένα κείμενο με αφορμή τα γεγονότα της 22/2/2021, στην περιοχή της Αναλήψεως στον Βόλο, όπου πραγματοποιήθηκε η κοπή μεγάλων γερών δέντρων, έπειτα από καταγγελία συμπολίτη, χωρίς εμφανή λόγο, παρα μόνο για μελλοντική πιθανότητα πτώσης του δέντρου στην οικία του. Δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ μελέτη, παρα μόνο πάρθηκε μια βιαστική μονόπλευρη και μυστική απόφαση.]
* Το οικόπεδο που ήταν φυτεμένα τα δέντρα δεν άνηκε στο Δήμο Βόλου, παρά σε ένα ίδρυμα της πόλης. Το οικόπεδο παραμένει και θα παραμείνει άκτιστο σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του οικοπέδου όπως πληροφορήθηκα απο προσωπική επικοινωνία. Σε περίπτωση παράνομης αυθαίρετης παρέμβασης απο άλλους ιδιώτες, θα προβώ έγω προσωπικά σε καταγγελίες]

 Αιωνία η μνήμη σου πράσινο

22 Φεβρουαρίου 2021

Η συγκατοίκηση τελείωσε εδώ. Βίαια, βασανιστικά με αστραπιαίες αποφάσεις και παρεμβάσεις, όχι των πολλών, μια μόνο καταγγελία ήταν αρκετή, από φόβο από άγνοια , και έγινε η αιτία, η φόνισσα των μικρών σπιτιών. Και τώρα που θα μένουν τα πουλιά;

Γεννήθηκα σε αυτή τη γειτονία, με εσένα δεντράκι μου να γιορτάζεις ήδη τα 100στα σου γενέθλια. Την εφηβεία δεν την ζήσαμε μαζί, ήμουν σε μια άλλη μακρινή πόλη, όμως λίγο πριν ενηλικιωθώ επέστρεψα σε σένα για να σου τα διηγηθώ όλα. Το νέο μου δωμάτιο το λάτρεψα από την αρχή καθώς από το παράθυρό μου μπορούσα να σε θαυμάζω με τις ώρες. Εκεί τοποθέτησα και το σχεδιαστήριο μου, στο οποίο και θα περνούσα τις περισσότερες ώρες τις ημέρας μου. Πέρασαν 5 χρόνια ακριβώς. Μελαγχολικά φθινόπωρα με υπερβολικές εργασίες για το πολυτεχνείο και το θρόισμα σου να αντηχεί σαν χαλαρωτική μουσική στα αυτιά μου ενώ παρατηρούσα τις αλλαγές πάνω σου. Το πλούσιο πράσινο φύλλωμα σου να σε εγκαταλείπει και να μου δίνεις κουράγιο με αυτόν τον τρόπο, να μου λες θα αλλάξουν τα πράγματα, θα δεις, κάνε λίγο υπομονή. Παγωμένοι χειμώνες με χιόνια ή χωρίς να βλέπω το κορμί σου γυμνό και να θέλω να σε σκεπάσω να σου δείξω πόσο σε αγαπώ, να σε φροντίσω. Εσύ εκεί, αγέρωχο και καμαρωτό, να αντέχεις θύελλες και καταιγίδες χάρη στο γερό σου κορμό, στις ρίζες σου, χάρη στη παρακαταθήκη σου και στα μαθήματα της ζωής σου. Δεν αργούσε ο καιρός της χαράς και της γιορτής, με το πρώτο φτερούγισμα των χελιδονιών εσύ είχες ήδη πρασινίσει. Το καμάρι της γειτονιάς. Το ανάστημά σου όμως ήταν αυτό που εγώ υπολόγιζα, αυτό που έκρυβες στο κέντρο του κορμού σου, εκείνο που ήταν πιο σπουδαίο και ακόμα ψηλότερο από τα 8 μέτρα που έφερες στην όψη σου.
Μυριάδες πουλιά μικρά και μεγάλα έβρισκαν καταφύγιο στα φιλόξενα κλαδιά σου και το πρωινό ευχαριστήριο κελάϊδισμα τους, ακούγονταν σαν συμφωνική ορχήστρα που ερμηνεύει ένα μουσικό παραμύθι για τη φύση. Τι ευλογία να ξυπνά κανείς με αυτόν τον τρόπο, πόσα ευχαριστώ θα έπρεπε να σου πω, γιατί φιλοξενούμενη ήμουν, είμαι και εγώ, και εσύ δεν έπρεπε να φύγεις, εσύ ήσουν ο οικοδεσπότης.
Μετά από κάθε κρίση πανικού, έτρεχα με κομμένη την ανάσα στην αγκαλιά σου, και εσύ μου την ξαναέδινες. Αναπνέω! Κάτι παραπάνω από οξυγόνο, είχαμε μια σχέση μητρική, και διέκοψαν με βία τον ομφάλιο λώρο, μια σχέση αδελφική, και μας άλλαξαν δωμάτιο χωρίς να μας ρωτήσουν, μια σχέση ερωτική, και μπήκαν τρίτοι ανάμεσα μας.

Αυτό το καλοκαίρι ήταν ίσως το πιο ανέμελο και όμορφο καλοκαίρι των 22 μου χρόνων, καθόμουν τα βράδια πλάι σου να χαζεύω την καταπράσινη φυλλωσιά σου και σου διηγούμαι τις περιπέτειες και τις χαρές μου, με ορμήνευες, με ηρεμούσες, δεν ήξερα ότι το νανούρισμα σου εκείνο ήταν και το κύκνειο άσμα σου, το πιο γλυκό, και τι δεν θα έδινα για να το ξανά γευτώ!

Σήμερα παρακολούθησα την δίκη σου. Την φυλάκιση σου και την αργή και θορυβώδη εκτέλεση σου. Τα κλαδιά σου έπεφταν εκκωφαντικά στη γη όμως σαν πούπουλα ακουμπούσαν το χώμα που σε έθρεψε. Κάθε αμυχή στον κορμό σου, πληγή στη καρδιά μου, πόνεσα. Δεν άντεχα άλλο να βλέπω, να ακούω , την άδικη δίκη σου. Θέλω να ξέρεις ότι προσπάθησα, πάλεψα, έτρεξα να σε σώσω, δεν μπορούσα να επέμβω όμως, η καταδίκη ήταν πλέον μονόδρομος…

Σου ζητώ συγγνώμη. Θα επανορθώσω όμως να το ξέρεις. Δεν θα επιτρέψω την βεβήλωση του χώματος σου, θα επανορθώσω θα το δεις, στο υπόσχομαι!

Σε ευχαριστώ για όλα , μου δίδαξες πολλά!

Το κορίτσι της πίσω αυλής

|[Κ]|